Στην αρχή ξεκίνησε γλυκά και η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, έπειτα η συμπάθεια έγινε έρωτας, ο έρωτας αγάπη, και μετά και μετά, η αγάπη μετά έγινε συνήθεια. Η αγάπη όμως φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο βαθιά και δεν είχε μέσα της την πίστη και την ειλικρίνεια όχι αυτή που της έπρεπε αλλά την ελάχιστη που θα την έκανε όμορφα κι εύκολα ν' αντέξει στον χρόνο, κι έτσι ενώ άλλες φορές αυτή η συνήθεια ποτέ δεν έβλαπτε κι ήταν αρκετή για να κάνει την αγάπη αιώνια, τώρα έγινε καταστροφική, καταστροφική και μοιραία.
Οι γάτες τα βατράχια και οι σαύρες περιστοίχιζαν το μωρό μου κι εγώ στην αρχή δεν μπορούσα να το σώσω. Το μωρό μου τρόμαζε κι εγώ δεν έβλεπα, είχε εξαφανιστεί η αγάπη κι εγώ δεν έβλεπα τίποτα για να το σώσω *μα αν το έσωνα θα έσωνα εμένα.
Το μωρό μου ξαφνικά πλησίασε τη γάτα "πίσω δεν θα γυρίσω για σένα να σου ζητήσω φιλιά" "τα φιλιά σου είναι δηλητήριο που σκότωσαν τη μαμά μου και μένα, ακούς;!" και της γράπωσε τα πόδια! Το μωρό μου τώρα ήταν και πάλι δυνατό κι εγώ ξύπνησα από τον λήθαργο που είχα πέσει!
Καλημέρα &καλό μήνα από Εύβοια και από τα γαλαζοπράσινα νερά της!
Τα λέμε σύντομα!
ξι.
