Monday, December 30, 2013

Πολλά μαζί προκύπτοντα από ένα μόνο πράγμα

Υπάρχουν ταινίες ή ηθοποιοί που σε αφήνουν ασυγκίνητο, το ίδιο και κείμενα, όπως και βιβλία ή συγγραφείς. Υπάρχουν και περιπτώσεις όμως που η ματιά, το κείμενο, η ηθοποιία, ή η σκηνοθεσία σε καθηλώνουν και δεν ξέρεις αν φταις εσύ για αυτή την καθήλωση, αν εσύ ήρθες κι έδεσες σ' αυτό που είδες και άκουσες, ή αυτό που είδες και άκουσες (είναι το κείμενο; είναι η ηθοποιία;) ήρθε και κόλλησε πάνω σου, ταίριαξε στο Είναι σου. Έτσι υπάρχουν ταινίες που βλέπεις και ξαναβλέπεις άπειρες φορές, και βιβλία που διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις επίσης άπειρες φορές.
Μην αναρωτιέσαι όμως &πολύ πώς προκύπτουν όλα αυτά, όπως εγώ που μέχρι να δω αυτή την ταινία προ λίγων ωρών πίστευα ότι οι μονόλογοι στο θέατρο δεν με συγκινούν πια, ή ότι οι "αργές" ταινίες δεν είναι πια του στυλ μου. Ποτέ δεν θα βαρεθώ κάποιους συγγραφείς και τα κείμενά τους, κι όταν αυτά "ανεβαίνουν" στο θέατρο ή στο σινεμά, ή στην τηλεόραση, τα κείμενα θα παραμένουν το ίδιο όμορφα ανεξάρτητα από το παίξιμο. Ναι έτσι πιστεύω, ανεξάρτητα από το παίξιμο. Το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να μην εμπιστευτούμε ξανά ένα "παίξιμο", δηλαδή έναν ηθοποιό. Είμαστε φτιαγμένοι για συγκεκριμένα πράγματα, και τα πράγματα είναι άπειρα. Πώς να ταιριάξουμε με όλα;

(Μέσα σ' όλα τα παραπάνω ανοίγω μια μεγάλη παρένθεση με υστερόγραφα για παρόντα και παρελθόντα που μου προέκυψαν κατά την γραφή...
υγ1: Έλεγα (&ήμουν σίγουρη κιόλας) ότι τις αργές ταινίες τις βαριέμαι πια... αλλά φαίνεται ότι πρέπει να λέω "καμιά φορά".
υγ2: Κι εσύ δεν έχεις αγαπημένους ηθοποιούς που τους "ακολουθείς" πχ στο θέατρο, ανεξάρτητα απ' το τι παίζουν; Ή αγαπημένα κείμενα που επίσης "ακολουθείς" ανεξάρτητα απ' το ποιος τα παίζει; Κι έτσι θυμήθηκα -άσχετο γιατί- το υστερόγραφο 3 -γαϊτανάκι οι σκέψεις κι άντε να τις μαζέψεις.
υγ3: Λατρεύω τον Μπέκετ όπως και να τον δω παιγμένο. Και το υστερόγραφο 3 μού θύμισε το 4...
υγ4: Ότι δηλαδή θαυμάζω κι αγαπώ να παρακολουθώ τον δικό μας Άρη Σερβετάλη. Πριν από 3 χρόνια είχε παίξει Μπέκετ έργο μεταφερμένο σε εικαστική περφόρμανς. Καθόλου δεν με κούρασε, καθόλου δεν με ξένισε, καθόλου δεν βαρέθηκα -κι ήταν ένας μονόλογος. Αυτό το λέω γιατί φέτος είδα αρκετούς μονολόγους στο θέατρο που στην πλειοψηφία τους με άφησαν αδιάφορη κι επιπλέον κουράστηκα κιόλας. Τώρα τον είδα στο "Κουρδιστό πορτοκάλι", άλλο κέντημα θεατρικό... Ο άνθρωπος τελικά είναι για να τον ακολουθείς.
υγ5: Όταν παρακολουθείς κάτι, νομίζω ότι πρέπει να το παρακολουθείς συνολικά. Έτσι μπορείς να ανακαλύψεις έναν θησαυρό μέσα σ' ένα αδιάφορο παίξιμο, ή μια λαμπρή υποκριτική ικανότητα ή προσπάθεια σ' ένα μέτριο (ή κακό) κείμενο, ή -όπως στην περίπτωση την σημερινή τη δική μου- τις βασικές αξίες της ζωής γενναιόδωρη και συναισθηματική προσφορά σε μια αργή ταινία...

Λίγο άσχετο &μακροσκελές ποστ και ~Καλησπέρα σας~~ μα πάνω απ' όλα αυτό ήθελα να τονίσω... Το πόσο πολύ ωραία ταινία ήταν αυτή η τούρκικη 
[BAL (MELI)] που είδα στο Βουλή τσάνελ, απ' αυτές που σε επαναπροσδιορίζουν με τον τρόπο τους. 

Friday, December 27, 2013

Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια / Puedes optar por ser feliz

Μπορείς να έχεις πολλά πράγματα στο μυαλό. Όπως για παράδειγμα ότι όλα τα αστέρια που βλέπεις στον ουρανό δεν υπάρχουν πια, ότι κάποια θα τα δεις να πέφτουν (μελλοντική πράξη επιβεβαίωσης πολύ κοντά στο τώρα για αόριστο χρόνο συμβάντος στο βαθύ παρελθόν... τι παράξενο), ότι τα περισσότερα απ' αυτά που βλέπεις έπεσαν χωρίς καν να τα δεις πριν από χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, ή ότι υπάρχουν τόσα πολλά αστέρια στον ουρανό ακόμα.
Μπορείς να λυπηθείς και να κλάψεις για αυτά που πέθαναν και δεν υπάρχουν πια, ή για αυτό το ψέμα που διαδραματίζεται πάνω από το κεφάλι σου εδώ και αιώνες. Ή μπορείς απλώς να επιλέξεις να είσαι ευτυχισμένος για αυτήν την οφθαλμαπάτη που ζεις και για το εξής απλό γεγονός... ότι τελικά ο ουρανός θα είναι πάντα γεμάτος από αστέρια κι εσύ θα μπορείς πάντα να επιλέγεις τις επιλογές σου.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Puedes tener varias cosas en la mente. Como por ejemplo que las estrellas que ves en el cielo ya no existen, que algunas las verás cuando caigan (un acto futuro de confirmación muy cerca del ahora para un tiempo indefinido de un evento realizado en un pasado profundo... qué raro), que la mayoría de ellas que ahora tú ves cayeron sin ni siquiera haberlas visto hace miles o millones de años, o que siguen existiendo tantas estrellas en el cielo. 
Puedes preocuparte y llorar por las que murieron y que ya no existen, o llorar por la mentira que se está realizando por encima de tu cabeza desde hace ya siglos. O simplemente puedes optar por ser feliz con esta ilusión que vives y por el simple hecho de que... el cielo siempre estará lleno de estrellas y tú siempre podrás elegir tus opciones.



~Καλή Χρονιά, Ευτυχισμένο το 2014~~
φίλοι μου.

ξι.

Tuesday, December 24, 2013

Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας | DOC TV | documenting everyday life

Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας | DOC TV | documenting everyday life

Στο κείμενο πιο πάνω περί αξιοπρέπειας -το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε και το οποίο βιβλίο θα αγοράσω με την πρώτη ευκαιρία- ο Κρισναμούρτι λέει μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δεν είναι "πιασμένοι" σ’ αυτό το «πάνω κάτω» της ποικιλομορφίας στη διάθεση η οποία πιστεύεται από κάποιους ότι είναι μέρος της ύπαρξης, προϋπόθεσή της ή ότι την επιβεβαιώνει με κάποιο τρόπο. Ωστόσο, όπως λέει στο κείμενο, υπάρχουν άνθρωποι "που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας δραστηριότητας σαν τις παραπάνω. Εμφανίζεται, όταν η θέληση παύει να δρα." Τα λόγια αυτά είναι από τα πιο σοφά που έχω ακούσει και όλο το κείμενο γενικότερα υπήρξε για μένα μια πολύ ευχάριστη αποκάλυψη. 

Όλο το κείμενο διατρέχει η ιδέα ότι η αξιοπρέπεια του καθένα σχετίζεται και συνδυάζεται με πολλά μικρά πράγματα και κυρίως πολλές μικρές ελευθερίες, απελευθερώσεις, συναισθήσεις και επιγνώσεις. Κατ' επέκταση και επιπρόσθετα -λέω εγώ εκ των υστέρων- σχετίζεται και με τις ενσυναισθήσεις, γιατί έναν μεγάλο βαθμό ελευθερίας ενέχει και η ενσυναίσθηση, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι: το να μπαίνεις δηλαδή στην θέση του άλλου. Δεν αρκεί εσύ ο ίδιος να είσαι και να νιώθεις ελεύθερος, αλλά επιβάλλεται να αναγνωρίζεις και να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου, του συνανθρώπου σου, ακριβώς όπως ο συνάνθρωπός σου θα αναγνωρίσει (ή τουλάχιστον θέλεις και θα έπρεπε να αναγνωρίσει) τη δική σου ελευθερία. Ο χώρος και ο χρόνος που τον περιβάλλει, απαιτεί τον ίδιο σεβασμό και τήρηση σαν να ήταν ο δικός σου. Ενσυναισθανόμαστε και κατανοούμε τις ανάγκες των άλλων γιατί κάποιες από αυτές, οι ζωτικής σημασίας, είναι και δικές μας. Γινόμαστε ελεύθεροι σαν μικροί πλανήτες να συμπεριφερόμαστε, να περιφερόμαστε αναμεταξύ μας με τα δαχτυλίδια ελευθερίας -σαν δίχτυα προστασίας- να μας διαμορφώνουν. Αν ο καθένας ατομικά και προσωπικά επιτύχει αυτό, τότε νομίζω ότι μία από τις μέγιστες πραγματικές ελευθερίες έχει επιτευχθεί, που -επιστρέφοντας στο υπέροχο κείμενο του Κρισναμούρτι - αυτομάτως συνεπάγεται την επίτευξη και την θωράκιση του ανθρώπου με αξιοπρέπεια. 

Σας εύχομαι ~Καλά Χριστούγεννα~~
φίλοι μου.

ξι.

Saturday, December 14, 2013

Friday, December 13, 2013

Ήρθες με τον αέρα

Ήρθες την πρώτη κρύα νύχτα του Δεκέμβρη 
με τον αέρα του 80 στα μαλλιά
και στην καρδιά
Τότε θα ήθελα να σε είχα γνωρίσει
-θα σε προλάβαινα αφού είμαι μεγαλύτερη απ' την ηλικία μου-
Να είχαμε κάνει μαζί τα ταξίδια που έκανες σε όλες τις ηπείρους.
Τα ίδια που έκανα κι εγώ πολύ μετά από σένα.
Κι έτσι θα είχαμε ζήσει το δικό μας αγαπημένο ταξίδι στην Καρδιά.

~ ~~

Viniste la primera fría noche del diciembre
con el aire de los 80 en el pelo
y en el corazón
Me gustaría haberte conocido entonces
-te habría alcanzado ya que soy mayor de mi edad-
Ojalá hubiéramos hecho juntos los viajes que hiciste a todos los continentes.
Los mismos viajes que yo también realicé mucho tiempo después
Y así hubiéramos vivido el nuestro viaje favorito al Corazón. 



ξι.

Saturday, December 7, 2013

Η ιδέα που δεν έχεις

Με τούτα και με κείνα. 
Κάπως έτσι τελειώνουν κάποιες βραδιές. 

(ή κάπως έτσι αρχίζουν οι υποσχόμενες μέρες)


Σ' ευχαριστώ Νίκο που μου το θύμισες!

ξι.

Wednesday, December 4, 2013

Ένα δυσοίωνο μέλλον .μου.

Ε μα ναι, 
αν δεν με καταλαβαίνει ο Νάνος πώς να με καταλάβουν οι υπόλοιποι διπλανοί.

Προβλέπεται δυσοίωνο το μέλλον μου, indeed. 


Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου μόνο ο Νάνος Βαλαωρίτης θα μπορούσε να μου κάνει τέτοια αφιέρωση
(καυχιέμαι λίγο τώρα αλλά ελπίζω να μην σε πειράζει)
ξι.