Monday, November 30, 2015

Γνωριμία με τον Νάνο

Ψάχνοντας κάποια ράφια της βιβλιοθήκης λίγο ξεχασμένα, βρήκα ένα παλιό τετράδιο, από το 1997, σε άριστη, ωστόσο, κατάσταση. 

Στις πρώτες, κάμποσες σελίδες του, είχα γραμμένα κάτι αγγλικά από την τάξη του Proficiency, αρκετό καιρό μετά το δίπλωμα που είχα πάρει [το δίπλωμα το πήρα το '95 αν θυμάμαι καλά, αλλά για κάποια χρόνια μετά ευτυχώς είχα την όρεξη και τη δυνατότητα (και πολυτέλεια για κάποιον που αγαπά τις ξένες γλώσσες και δη τα αγγλικά) να παρακολουθώ το μάθημα του αγαπημένου μου καθηγητή, του κυρίου Λύτρα, του Δημήτρη Λύτρα, καθηγητή και Δάσκαλου, με το δέλτα κεφαλαίο. Στις τελευταίες σελίδες του τετραδίου, και ανάποδα γραμμένα, ωσάν να ήμουν αραβίδα, βρήκα τις ερωτήσεις που είχα συγκεντρώσει να κάνω -μερικά χρόνια αργότερα, το 2010- στον Νάνο Βαλαωρίτη σχετικά με τη διπλωματική εργασία του μεταπτυχιακού μου. 

Μία από αυτές τις τρεις σελίδες παραθέτω εδώ, γιατί πρώτα απ' όλα συγκινήθηκα που τις βρήκα, που δεν τις είχα πετάξει, που θυμήθηκα ξανά εκείνη την περίοδο και εκείνες τις στιγμές. Και θυμάμαι σαν χθες το άγχος που είχα όχι απλώς για να τον συναντήσω, αυτό δεν το συζητώ, αλλά για να τον πάρω τηλέφωνο να του πω ότι τηλεφωνώ εκ μέρους του τάδε καθηγητή μου ο οποίος μου πρότεινε να σας τηλεφωνήσω για να κάνουμε, αν μπορείτε, μια συνάντηση και να σας ρωτήσω κάποια πράγματα για το έργο σας (ένα συγκεκριμένο έργο με το οποίο ασχολούμουν μεταφραστικά τότε και το οποίο εξέδωσα πρόσφατα) αλλά και για τον υπερρεαλισμό γενικότερα, για τον οποίο σε μεγάλο βαθμό είχα πλήρη άγνοια τότε.

Δεύτερον, μου άρεσε το ύφος των ερωτήσεων που είχα σκεφτεί να κάνω γιατί τις συνόδευα (ενν. τις ερωτήσεις) με σκέψεις και σχόλια σχετικά με αυτό που ρώταγα κάθε φορά, οπότε βρήκα τώρα ένα επιπλέον ενδιαφέρον ως προς τον τρόπο που σκεφτόμουν. Με άλλα λόγια, και με λίγα λόγια για να μην κουράζω περισσότερο, είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Παρένθεση: ωραία σκεφτόμουν. Μου άρεσε. Νοσταλγώ λίγο εκείνη την εποχή, των πανεπιστημίων. Όμως προχώρησα, και αυτό είναι το ζητούμενο, να προχωράς, να εξελίσσεσαι και τώρα χαίρομαι τόσο πολύ, τόσο μα τόσο μα τόσο πολύ, που το μεταπτυχιακό υπήρξε η αφορμή για να γνωρίσω τον Νάνο τον Βαλαωρίτη και που τώρα πια μετράμε ήδη πέντε (πάμε για τον έκτο) χρόνο γνωριμίας και, πλέον, φιλίας. Αυτά τα ολίγα είχα να σας πω.


~Καλό απόγευμα~~

ξι.

Monday, November 2, 2015

Luis Cernuda_traducciones

Los poemas:
Contigo,
Si el hombre pudiera decir lo que ama,
Unos cuerpos son como flores, y
una corta biografía del poeta

traducidos al griego para la revista digital vakxikon.gr (edición no.26).

¡Disfruten!

ξι.

Un paso adelante

La exculpación es un paso adelante hacia la libertad 
que buscaba.
...la ignorada...


Eso ya lo sabemos 
pero
es una cosa saberlo y otra cosa
realizarlo.

ξι.