Πόσο κουραστικό και φασαριόζικο είναι πάντα το καλοκαίρι. Άγχος και αγωνία, τρέξιμο ατέλειωτο και ανελέητο να κάτσεις να βρεις να κλείσεις να μαζέψεις να φύγεις να χαρείς να συνωστιστείς να γυρίσεις να τακτοποιήσεις να εγκλιματιστείς και μετά να ξαναρχίσεις. Περισσότερη κούραση παρά ξεκούραση. Περισσότερη έγνοια παρά ξεγνοιασιά. Και μέσα σ' όλα αυτά να ιδρώνεις να μυρίζεις να γίνονται σαρδέλες τα ανθρώπινα κορμιά παντού όπου βρεθούν. Όχι όχι και πάλι όχι. Ή καλοκαίρι σε τόπο βορινό ή χειμώνας σε τούτον εδώ.
ξενυχτάω ξενυχτάω με αγάπη παρακολουθώντας την σοφία του λόγου και της σκέψης του δημιουργού του θεάτρου και κινηματογράφου, Δήμου Αβδελιώδη... για πολλοστή φορά και με το ίδιο πάνταπρωτόγνωρο ενδιαφέρον.
Η ποίηση ξεκινάει τις νύχτες. Τόσο η ανάγνωση όσο και η γραφή της. Και είναι θεία ευλογία εκείνο το ξενύχτι. ---- La poesía empieza por las noches. Tanto su escribir como su leer. Y es una bendición este trasnochar.