Sunday, May 3, 2009

Κλειστόν προσωρινώς

Ακόμα συμβαίνει και τούτο. Να θέλουμε να δραπετεύσουμε από τον τόπο με τον οποίο είμαστε αισθηματικά συνδεμένοι, μόνο και μόνο για να δοκιμάσουμε αυτή τη γλυκειά θλίψη της νοσταλγίας, που μας δίνει κατόπι την ευφρόσυνη χαρά του γυρισμού.
Επί των κυμάτων - Στρατή Μυριβήλη, Απ'την Ελλάδα.

Ocurre, también, otra cosa. Querer huir del lugar al que estamos afectivamente vinculados tan sólo para probar esa dulce tristeza de la nostalgia que nos brinda después la grata alegría del regreso.
Sobre las olas - Stratís Mirivilis, De Grecia.

4 comments:

H.Constantinos said...

Ναι, είναι και αυτό μία οπτική γωνία...

dodo said...

Θα σε περιμένουμε να επιστρέψεις, λοιπόν!

giant13 said...

Παράξενο....αυτό μου συμβαίνει με την Κρήτη.
Αν και πήγα πρώτη φορά το 2006, θέλω έντονα να... ξαναγυρίσω.

ξι said...

@ Constantinos:
Ναι, όντως. Με την οποία δεν πολυσυμφωνώ βέβαια. Τη βρίσκω ενίοτε λίγο μαζοχιστική. Αλλά έτερον εκάτερον, το έγραψα.
:-)

@ dodo:
Ευχαριστώ πολύ για την προσμονή!
:-)

@ giant13:
Γίγαντα, καταλαβαίνω τί λες. Κι εγώ το παθαίνω με ένα-δυο μέρη. Ακόμα και με μέρη που μπορεί να έχω πάει πολλές φορές, για κάποιο λόγο δεν τα χορταίνω...
:-)

Ξ.