Monday, November 2, 2009

Muerte en el olvido



Yo sé que existo
porque tú me imaginas.
Soy alto porque tú me crees
alto, y limpio porque tú me miras
con buenos ojos,
con mirada limpia.
Tu pensamiento me hace
inteligente, y en tu sencilla
ternura, yo soy también sencillo
y bondadoso.
Pero si tú me olvidas
quedaré muerto sin que nadie
lo sepa. Verán viva
mi carne, pero será otro hombre

-oscuro, torpe, malo- el que la habita...
Ángel González, Áspero mundo
Εγώ ξέρω ότι υπάρχω
γιατί εσύ με φαντάζεσαι.
Είμαι ψηλός γιατί εσύ πιστεύεις
ότι είμαι ψηλός, και καθαρός γιατί εσύ με κοιτάζεις
με καλά μάτια,
με βλέμμα καθαρό.
Η σκέψη σου με κάνει
έξυπνο, και στην απλή σου
τρυφερότητα, είμαι κι εγώ επίσης απλός
και καλός.

Αλλά αν εσύ με ξεχάσεις
θα είμαι νεκρός χωρίς κανείς
να το ξέρει. Θα βλέπουν ζωντανή
την σάρκα μου, αλλά θα είναι ένας άλλος άνθρωπος
-σκοτεινός, αδέξιος, κακός- αυτός που την κατοικεί…
μτφ: ξι.
Καληβδομάδα (μιαλέξη)

15 comments:

Άστρια said...

Πόσο απλά όμορφο, πόσο απλά αληθινό!
Μας άγγιξε.

Ευχαριστούμε:)!

ξι said...

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε Άστρια.
Και μένα μου αρέσει πάρα πολύ.
(το ισπανικό, για να μην παρεξηγηθώ)
Σ'ευχαριστώ:).
ξ.

giant13 said...

Θα συμφωνήσω κι εγώ με το πρώτο σχόλιο.
Την καλημέρα μου Ξένια απ την βροχερή και σκοτεινή Θεσσαλονίκη.

ξι said...

Καλημέρα Γίγαντα και σ'ευχαριστώ πολύ:)
Κι εδώ κάπως έτσι είναι και είναι απλώς πα-νέ-μορ-φα!!!
Bon día,
ξ.

fractal said...

Καλή μέρα και από μένα...
Το είχα υποψιασθει..
+ονόματη λοιπόν....

Ίσσως το ποίημα αυτό να δίνει μια απάντηση στο βαθύτερο ερώτημα και νόημα της +ύπαρξης των ανθρώπων.
Δεν φαντάζομαι να σε δυσκολέψει το σύμβολο + για να διαβάσεις τις λέξεις..

Anonymous said...

δεν ξέρω γρι Ισπανικά αλλά διαβάζοντας το πρωτότυπο ένοιωσα τα ίδια συναισθήματα

ξι said...

@ fractal:
Σωστές οι υποψίες σου!

Το ποίημα δίνει μια απάντηση, ναι. Είναι μια οπτική γωνία. Υπάρχουν πολλές. Θα αναρτήσω και μία δυνατότερη. Και μια πιο δυνατή από τη δυνατότερη. Η δική μου οπτική πάντως περιλαμβάνει έντονα αυτό το στοιχείο των +αισθημάτων, της +ύπαρξης, της +πόρευσης, της +εύρεσης...
Α, και αν θες μίλα μου μόνο με +
Σε καταλαβαίνω. Μάλλον καταλαβαίνω καλύτερα όταν μου μιλούν έτσι ;)

ξ.

υγ: Έχεις ένα πανέμορφο όνομα! (γκουχου γκουχου)

ξι said...

@ ηλιογράφος:
Γιατί τα ισπανικά είναι συναίσθημα!
(αν δεν παινέψεις το σπίτι σου)

Όμως... να χαρώ;, δεν έμαθα τι συναισθήματα ένιωσες :Ο
ξ.

H.Constantinos said...

Ναι, επίσης το προτιμώ στα ισπανικά...

(τα οποία νομίζω ότι τα έχω ξεχάσει εντελώς, αλλά τελικά δεν ξεχνιούνται οι γλώσσες...)

fractal said...

Καλή σου ημέρα
Λοιπόν? Συναντηθήκαμε στα Μεστά?
Περιμένω με την ίδια αγωνία που περίμενα και το σχόλιο σου
Και το ποίημα.
Με τα πολλά + των ανθρώπων

ξι said...

@ Constantinos:
Μάλλον τα θυμάσαι πάρα πολύ καλά, μου φαίνεται!:))

Καλησπέρα,
ξ.

ξι said...

@fractal:
Όχι, δυστυχώς δεν συναντηθήκαμε στα Μεστά:( Εκτός αν κάποια στιγμή πήγες για βόλτα στην Αγ. Μαρκέλλα ή ...δούλευες στα mastic spa στο λιμάνι!!;)! (δεν θυμάμαι το τρίτο μέρος της ...μοιραίας συνάντησης!) Πάντως την επόμενη φορά θα πάω στα Μεστά και θα πιάσω κουβέντα με όλες τις γυναίκες που θα βρω μπροστά μου! :D Πού θα πάει...

Καλησπέρα,
ξ.

dodo said...

Πολύ όμορφο, σ' ευχαριστώ που το ανέβασες εδώ, μού έδωσες την ευκαιρία να το γνωρίσω.

logia said...

MA πόση αλήθεια κρύβει αυτό το ποίημα...
έτσι είμαστε γιατί έτσι μας βλέπουν...
έτσι είναι γιατί έτσι τους βλέπουμε...
και έτσι τελειώνουν οι μεγάλοι έρωτες γιατί ένα πρωί ξυπνάμε-ξυπνούν και βλέπουμε-βλέπουν κάτι διαφορετικό...
καλώς σε βρήκα

ξι said...

@ dodo:
:)

@ logia:
ή κάπως έτσι ξαναρχίζουν...
Καλώς ήρθες logia:)

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.

ξ.