Το καλοκαιρι εψαξα να βρω λιγο καλυτερα ποιος ειναι αυτος ο Μοχά που ακουγα τοσα χρονια... Ψαχνοντας ψαχνοντας επεσα πανω σε αυτο το βιβλιο. Και τελικα κατεληξα οτι ναι, τελικα τον Μοχά τον ξεχωρισε η Μοιρα ακριβως οπως τοσα χρονια μού το τραγουδουσε το τραγουδι στα λιμανια &στις θαλασσες...
Ένα ομορφο βιβλιο που ταλαντευεται αναμεσα στο βαρυ και το ελαφρυ, αναμεσα στη γη και τον αερα. Και με τις 162 σελιδες του να κυλανε σαν νερο. Εκδοσεις Εξαντας και σε μεταφραση της Πεμης Ζουνη (! ναι, της γνωστης ηθοποιου, βουλευτη και ...ακτιβιστριας, οπως βλεπω απο το βιογραφικο της σημειωμα).
Σας τον παρουσιαζω.
[...]Από τότε που κατοικώ σε αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω πια σε ποιόν θάνατο να δοθώ. Να έρθει από το βλέμμα σου ή απ' τους πόθους σου, να' ρθει απ' τον έρωτα που κάναμε ανάμεσα σε δυο σιωπές. Περιπλανιέμαι μέσα στον χωρισμό που εσύ θέλησες, κι αφήνομαι στην τελευταία τρέλα, αυτή που με ξεπερνάει, για να περιγελάσω τον ίδιο μου τον εαυτό, για να πονάω τους αιώνες που έρχονται. Το χέρι μου πάνω στα πόδια σου που μιλάνε για την θάλασσα. Το κεφάλι μου πάνω στην κοιλιά σου.
Τι μ' ενδιαφέρουν αυτοί που μ' ακολουθάνε με την γκρίνια τους. Η τρέλα μου τρύπησε τις βεβαιότητές τους, γύρισα τη χώρα με αγριότητα. Αλλά είναι αδύναμοι. Δεν αξίζουν το μίσος μου. Δεν τους σκέφτομαι πια. Έχω μπροστά μου όλους τους αιώνες να τους κοιτάω να έρχονται, με το μερίδιό τους στον ουρανό, με τις παγερές νύχτες τους, με τις νύχτες τους φορτωμένες μοναξιά, με τον παραμορφωμένο χρόνο, με τα κομματιασμένα όνειρα.
...
Με άλλη αγάπη θα σ' αγαπήσω τώρα.
Όχι. Δεν μπορώ να σκεπάσω τούτο το κορμί με λέξεις, δεν μπορώ να γεμίσω τη σιωπή με συλλαβές τρελές κι ασυνήθιστες. Ξαναγίνομαι νομαδικός, τυχοδιώκτης της ανάμνησής σου. Θ' αποθέσω ένα τραγούδι στις πτυχές της μοναξιάς: έχω τούτη την αιωνιότητα τώρα. Είναι 'δω, στη διάθεση του βλέμματος, ένα βλέμμα πίσω απ' τη νύχτα, εδώ, μέσ' στο βιβλίο, μεσ' στο τετράδιο. Βλέπεις τις λέξεις μου: πετάνε, ανάλαφρες, πάνε γι' άλλον ουρανό. Η απουσία είναι μια ρυτίδα της ανάμνησης. Είναι η γλύκα ενός χαδιού, μικρό ποίημα ξεχασμένο πάνω στο τραπέζι. Κι εγώ να επιμένω πεισματικά ν' αλλάξω σε χλευασμό τόσα σκοτάδια[...]
Μοχά ο τρελός, Μοχά ο σοφός
Ταχάρ Μπεν Ζελούν.
http://en.wikipedia.org/wiki/Tahar_Ben_Jelloun
http://www.taharbenjelloun.org/
ξ.
[...]Από τότε που κατοικώ σε αυτό το βιβλίο, δεν ξέρω πια σε ποιόν θάνατο να δοθώ. Να έρθει από το βλέμμα σου ή απ' τους πόθους σου, να' ρθει απ' τον έρωτα που κάναμε ανάμεσα σε δυο σιωπές. Περιπλανιέμαι μέσα στον χωρισμό που εσύ θέλησες, κι αφήνομαι στην τελευταία τρέλα, αυτή που με ξεπερνάει, για να περιγελάσω τον ίδιο μου τον εαυτό, για να πονάω τους αιώνες που έρχονται. Το χέρι μου πάνω στα πόδια σου που μιλάνε για την θάλασσα. Το κεφάλι μου πάνω στην κοιλιά σου.
Τι μ' ενδιαφέρουν αυτοί που μ' ακολουθάνε με την γκρίνια τους. Η τρέλα μου τρύπησε τις βεβαιότητές τους, γύρισα τη χώρα με αγριότητα. Αλλά είναι αδύναμοι. Δεν αξίζουν το μίσος μου. Δεν τους σκέφτομαι πια. Έχω μπροστά μου όλους τους αιώνες να τους κοιτάω να έρχονται, με το μερίδιό τους στον ουρανό, με τις παγερές νύχτες τους, με τις νύχτες τους φορτωμένες μοναξιά, με τον παραμορφωμένο χρόνο, με τα κομματιασμένα όνειρα.
...
Με άλλη αγάπη θα σ' αγαπήσω τώρα.
Όχι. Δεν μπορώ να σκεπάσω τούτο το κορμί με λέξεις, δεν μπορώ να γεμίσω τη σιωπή με συλλαβές τρελές κι ασυνήθιστες. Ξαναγίνομαι νομαδικός, τυχοδιώκτης της ανάμνησής σου. Θ' αποθέσω ένα τραγούδι στις πτυχές της μοναξιάς: έχω τούτη την αιωνιότητα τώρα. Είναι 'δω, στη διάθεση του βλέμματος, ένα βλέμμα πίσω απ' τη νύχτα, εδώ, μέσ' στο βιβλίο, μεσ' στο τετράδιο. Βλέπεις τις λέξεις μου: πετάνε, ανάλαφρες, πάνε γι' άλλον ουρανό. Η απουσία είναι μια ρυτίδα της ανάμνησης. Είναι η γλύκα ενός χαδιού, μικρό ποίημα ξεχασμένο πάνω στο τραπέζι. Κι εγώ να επιμένω πεισματικά ν' αλλάξω σε χλευασμό τόσα σκοτάδια[...]
Μοχά ο τρελός, Μοχά ο σοφός
Ταχάρ Μπεν Ζελούν.
http://en.wikipedia.org/wiki/Tahar_Ben_Jelloun
http://www.taharbenjelloun.org/
ξ.
13 comments:
Καλημέρα Ξένια, ωραίο τραγούδι όντως. Το βιβλίο δεν το γνώριζα αλλά αυτά που μας γράφεις είναι πολύ όμορφα (και πολύ "κοντά" σε σένα).
Κι η φωτογραφία βγήκε πολύ ωραία, με αυτό τό ντεκόρ πίσω :-)
Ανδρέας
Καλημερα, η φωτογραφια δυστυχως ελαφρως κουνημενη...
ξ.
υγ: Α! Χρονια πολλα &για χθες :)
Και καλο μηνα σε ολους :)
Ένα υπέροχο τραγούδι! Από τα πολύ αγαπημένα από τον Παυλίδη!
Δεν είχα ποτέ διερωτηθεί τι είναι η μόχα........................ :)
Και το βιβλίο δε το έχω διαβάσει..
Ωραία πρόταση..σε ευχαριστούμε, από τα αποσπάσματα φαίνεται ήδη αρκετά ενδιαφέρον!!!
Δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος (σοφός)είχε πει ότι σε κάθε τρέλλα υπάρχει κάποια σοφία, αυτό που ο λαός μας ίσως το λει διαφορετικά για κάποιον τρελλό που λέει την αλήθεια.
Το βιβλίο μπήκε από τα πρώτα στην κατάσταση για διάβασμα!
πολύ όμορφες οι επιλογές της ανάρτησης ξενιαδάκιΚαλό μήνα!
Α.
Καλες μου φιλες...
Αρτιστακι,
το τραγουδι ειναι πραγματι υ-πε-ρο-χο, θα συμφωνησω μαζι σου:))
Για τα περισσοτερα πραγματα που ακουω αναρωτιεμαι τι ειναι και ψαχνω να τα καταλαβω. Θα πω τωρα το κλασικο τετριμμενο: η διαδικασια του ψαξιματος ειναι που εχει το περισσοτερο ενδιαφερον, παρα αυτο που ανακαλυπτω τελικα. Η ανακαλυψη στο τελος βεβαια, σου λυνει μια απορια, οπως και να το κανεις! Αλλα μεσω της διαδικασιας, μαθαινεις κι αλλα πραγματα την ιδια στιγμη.
Για το βιβλιο: δεν βρηκα κανεναν "βιβλιοφαγο" που να το εχει διαβασει, πραγμα που εδωσε μεγαλυτερη ...αξια στην "ανακαλυψη" μου! Ειναι ενα πολυ συμπαθητικο βιβλιο, με την αφηγηση της ιστοριας του αλλα και με πολλα φιλοσοφικα και ...φιλοσοφημενα μηνυματα. Δεν ειναι κατι το τρομερο, δεν ειναι κανενα βιβλιο "σταθμος", αλλα δεν βρισκω πως θα μπορουσε να αφησει αδιαφορο εναν βιβλιοφιλο. Σιγουρα δεν τον αφηνει αδιαφορο. Ειναι ενα βιβλιο αξιο προσοχης :))
ξ.
Αστριακι,
ουτε εγω θυμαμαι ποιος το εχει πει αυτο. Θυμαμαι ομως, πως ο θυμοσοφος λαος μας λεει οτι "απο μικρο κι απο τρελο μαθαινεις την αληθεια", και ορμωμενη απο αυτο που λες, γιατι πραγματι τον Μοχα απο ενα σημειο και μετα τον περναγαν για τρελο, το βιβλιο κρυβει "τρελα" και αρα "αληθεια". Και το να λες την αληθεια, να λες αληθειες και να εισαι αληθινος, σε κανει σιγουρα (& επαγωγικα!) εναν μικρο σοφο.
Θα το ξαναπω: ενα πολυ συμπαθητικο, αληθινο & "σκεπτομενο" με πολλες πολλες δοσεις μυθιστοριας βιβλιο.
Σας ευχαριστω πολυ,
καλο σας βραδυ και καλο μηνα να εχουμε (γιατι προβλεπεται δυσκολος...)
:))
ξ.
Διάβασα το σχόλιο της άστριας και θυμήθηκα.. ότι στα αρχαία χρόνια.. ο "τρελός του χωριού" (που λέμε) ήταν μια σεβάσμια (!) προσωπικότητα.. Όλοι τον σέβονταν γιατί ήταν διαφορετικός, άρα πίστευαν πως όντως κάτι περισσότερο ήξερε.... :)
Το βιβλίο μπαίνει εννοείται στα υποψήφια για ανάγνωση..
Ο "τρελος του χωριου" που δεν ξερουμε τιποτα για αυτον, μιλαει με ποιηματακια, ή τον πιανει ακατασχετη φλυαρια και "λυνει" υποθεσεις, διεκπεραιωνει καταστασεις, δικαζει και αθωωνει κοσμο, φαινομενικα κανεις δεν τον παιρνει στα σοβαρα αλλα ειναι, οπως λες, "σεβασμια" προσωπικοτητα και ολοι κατα βαθος κρυφακουν τι εχει να πει...
:))
Σ'ευχαριστω,
καλο βραδυ!
ξ.
Ένα τραγούδι, η περιέργεια, η αναζήτηση, το βιβλίο, μιά ανάρτηση στο ιστολόγιο: σαν περιγραφή ενός ταξιδιού...
Dodo, :D
Καπως ετσι δεν ξεκινουν πολλα;; απο κατι απλο και μικρο... (και καμια φορα φαινομενικα ασημαντο) Αρκει ν'ασχοληθεις μαζι του :)
Σ'ευχαριστω,
καλημερα!
ξ.
Καλησπέρα από την παντα βουτηγμένη στην αρμύρα της Θάλασσας Καβάλα... Πολλά χρόνια μετά την δημοσίευση αυτή και μη γνωρίζοντας αν ακόμη έχεις οποιαδήποτε επαφή με αυτό το blog, θα ήθελα να σου ρωτήσω αν γίνεται να δανειστώ το βιβλίο σου, γιατί έχω εξαντλήσει όλα τα περιθώρια να το βρω και έχει εξαντληθεί από παντου!
6944350925 Ευριπίδης
Ευχαριστώ!
Ευριπίδη καλησπέρα. Άργησα πολύ να δω το σχόλιό σου, συγνώμη.
Δυστυχώς, δεν έχω και τόσο καλά νέα. Το βιβλίο ναι μεν υπάρχει, ναι, αλλά είναι κλεισμένο σε κάποια κούτα, δεν ξέρω σε ποιο πατάρι, ποιου σπιτιού, ποιας πόλης, ποιας χώρας... Υπερβάλλω λίγο αλλά είναι πραγματικά σε κάποια κούτα και δεν ξέρω πού. Λυπάμαι για την απογοήτευση :( Μου άφησες το τηλέφωνό σου όμως, οπότε αν αλλάξει κάτι θα σου πω.
Post a Comment