Τρέχεις σαν ήλιος να λούσεις
μ’ ελευθερία τις μικρές
σου τις ανάσες μα χάνεσαι
ολάνθιστος μες στου
ήλιου σου την φλόγα,
μικρέ
μου πολεμιστή.
η μικρή σου φίλη,
ξι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
¿Qué necesitas más, las líneas o las curvas? ¿El remolino o la caminata? ¿La distancia o la proximidad? ¿Relajarte o luchar? ¿La palabra o e...
-
Στην αρχή ξεκίνησε γλυκά και η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, έπειτα η συμπάθεια έγινε έρωτας, ο έρωτας αγάπη, και μετά και μετά, η αγάπη μετά... -
Τι όμορφο το παιχνίδι των φαλαινών τότε που δεν υπήρχαν είδη και ημισφαίρια. Πόση συνενοχή υπήρχε κάτω από την θάλασσα πριν από την έκρηξη, ...
No comments:
Post a Comment