Τρέξτε παιδιά πέστε

[Κάποιοι στίχοι είναι για να αφιερώνονται...]

Τρέξτε παιδιά πέστε όλοι κάτω γονυπετείς
προσευχηθείτε να χωρέσουμε όλοι
στην ασφυξία των ημερών των παλιών και των νέων
των διακαών πόθων των επαναστατημένων
μπαμπουίνων των χαμένων δασών του ολέθρου
της αρρωστημένης φαντασίας τους
της καθημερινής κι αιώνιας

Μανδρίλε Δρίλε Χαζίλε...
μια ζωή στα ίδια δάση
μια ζωή στον ίδιο πόθο
πάλευε φαντάσματα και χόρευε σκοπούς 
μα μια ζωή απούσα της αληθινής επανάστασης 
η ανάσταση.

(συγγνώμη καλέ μου Μπαμπουίνε αλλά σου μοιάζει λίγο στην όψη, ΜΟΝΟ στην όψη)

ξι.