Sunday, November 14, 2010

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο


Πέθανε ο ποιητής Έκτωρ Κακναβάτος

Πέθανε χθες 9/11/2010, στα 90 του χρόνια, έχοντας ζήσει μία γόνιμη πραγματική και ποιητική ζωή ο Έκτωρ Κακναβάτος. Ο Γιώργος Κοντογιώργης, όπως ήταν το κανονικό του όνομα υπήρξε από τους συνεπέστερους εκπροσώπους τού μεταπολεμικού υπερρεαλισμού.
Ανήκε στον αστερισμό, που τον μοιράστηκε με τους Μάτση Χατζηλαζάρου, Μαντώ Αρβαντινού, Γιώργο Λίκο, Δ. Π. Παπαδίτσα και Μίλτο Σαχτούρη.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920, σπούδασε μαθηματικά και εργάστηκε στην Μέση Εκπαίδευση.
Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, με τις τάξεις τού ΕΑΜ, ενώ, κατά τη διάρκεια τού Εμφύλιου, συνελήφθη και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα, με την ποιητική συλλογή «Fuga», το 1943. Το έργο του συγκεντρώθηκε στον τόμο «Ποιήματα: 1943 – 1987» («Αγρα»). Είχε μεταφράσει Τζόϊς Μανσούρ και Μαρσέλ Σβομπ.

Αναδημοσίευση από: http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/2010/11/blog-post_10.html


Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο

Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα
ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες
που μυρίζανε.
Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.
Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη τού μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ.
Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα
το πρόβλημα του Αίγισθου:
διαβήτες, Κληταιμήστρες, τρίγωνα
τα τσιγάρα που μου τέλειωσαν
το πρόβλημα της αποχέτευσης
σε διαμερίσματα Ερινύων
το δυσκίνητο λεωφορείο
ΑΝΩ ΛΙOΣΑ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.
Κόφτο λοιπόν να τελειώνουμε
...

αγαπημενος υπερρεαλισμος...
ξ.

4 comments:

Άστρια said...

Όπως σε όλα τα σύνθετα με την πρόθεση "υπερ" περιέχει την υπέρβαση, ακόμα και στον ασφυκτικό εγκλωβισμό μιας ζωής.

ξενιαδάκι, δυσάρεστο το θέμα της ανάρτησής σου, όμως είναι μία τιμή για τον ποιτή!

Καλή εβδομάδα.. ρεαλιστική!
Α.


υγ. δεν βρήκες το σχόλιό μου στην προηγούμενη άνάρτηση;

ξι said...

Καλημερα Αστριακι :))
Ετσι ειναι οπως τα λες, ομως εγω επιμενω σε μια καλη εβδομαδα ...υπερρεαλιστικη! :D

ξ.

υγ: δεν βρηκα κανενα σχολιο σου :( το ξανακοιταξα μολις :(

dodo said...

Λες άραγε να συναντιούνται κάπου μετά οι ποιητές- κάπου, όπου δεν θα έχουν ανάγκη από μεταφράσεις γιά να καταλάβουν ο ένας την ποίηση τού άλλου;

ξι said...

!!!
Αυτο ειναι ενα αισιοδοξο 'υπερρεαλιστικο' ερωτημα που ωραια θα ηταν να ισχυε ;)

ξ.