Ειλικρινείς φάλαινες

Τι όμορφο το παιχνίδι των φαλαινών
τότε που δεν υπήρχαν είδη και ημισφαίρια.
Πόση συνενοχή υπήρχε κάτω από την θάλασσα
πριν από την έκρηξη, τον αφηνιασμό,
εκείνης της φυγής -χωρίς να ξέρουν το γιατί-
σε άλλους ωκεανούς... κι έπειτα ο αποχωρισμός,
εκείνη η ανεξήγητη απομάκρυνση του πάγου.
Και ποτέ ξανά δεν είναι οι μέρες άχρονες
όπου το μόνο που είχε σημασία ήταν να πηδούν,
και τα κύματα δεν ήταν ποτέ ξανά δώρα,
αλλά μια υπενθύμιση των αποστάσεων,
ο συνεχής πόνος του ενός που έχασε τον άλλον.

Αγαπήθηκαν, το ξέρω ότι αγαπήθηκαν.
Είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς στα μάτια σου
την τεκτονική κίνηση του αποχωρισμού,
την αγωνία στο βλέμμα των θηρίων,
τα ψηλά άλματα που κάναμε εσύ κι εγώ.

Ειλικρινείς φάλαινες, από το βιβλίο "Τόσες αλλαγές" της Καταλανής Mireia Calafell.

ξι.