Tuesday, March 24, 2009

All the reasons why leave human beings

Οι πτώσεις είναι πολύ καλύτερες από τις εκπτώσεις.
Ειδικά αν η συναναστροφή έχει να κάνει με ψευτανθρώπους: ψευτόφιλους, ψευτοφιλόσοφους, ψευτοσυντρόφους, ψευτοεραστές...
Καλύτερα ο στιγμιαίος πόνος της πτώσης παρά η διαρκής κατάντια της έκπτωσης.


Las caídas son mucho mejores que las degradaciones.
Especialmente si la compañía tiene que ver con pseudohombres: pseudoamigos, pseudofilósofos, pseudocompañeros, pseudoamantes...
Mejor el dolor instantáneo de la caída que la continua miseria de la degradación.

ξι.

13 comments:

H.Constantinos said...

Ισως είσαι ελαφρώς απόλυτη, πλην όμως συμφωνώ καθέτως...

dodo said...

Οπωσδήποτε καλύτερα.

ξι said...

@ H. Constantinos:
Μπορεί να ακούγομαι απόλυτη, αλλά νιώθω ότι κάπως έτσι είναι. Και δεν ξέρω πώς έγινε αλλά τα έζησα όλα αυτά μαζεμένα τον τελευταίο καιρό. Και δεν είναι ότι μού είναι άγνωστα αλλά να τα ζεις ξανά μαζεμένα, είναι μεγάλη σφαλιάρα. Και ταυτόχρονα μεγάλη απόφαση (επιτέλους, μια απόφαση!) για το πώς θα τα αντιμετωπίσεις.
Υπάρχουν παντού τέτοια φλύαρα, επιφανειακά, "πάνσοφα" pseudo-, που έχουν άποψη επί παντός επιστητού, που επικοινωνούν όταν σε έχουν ανάγκη, ή που απλώς τους κάνει κέφι να σε εμπαίζουν, υποτιμώντας την νοημοσύνη σου αφενός και παίζοντας με τα συναισθήματά σου αφετέρου. Τριγυρνούν ανάμεσά μας ;-)), αλλά σαφώς δεν είναι όλοι έτσι. Το απόλυτο που λες, νομίζω ότι φαίνεται περισσότερο στον τίτλο, και όχι τόσο στο κείμενο.

Thank you!
Ξ.

ξι said...

@ dodo:
Thank you dodo, θα έλεγα κάτι σαν αυτά που είπα πιο πάνω στον H. Constantinos.

:-)
Ξ.

ξι said...

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε...,
Χρόνια Πολλά για σήμερα!!!

Ξ.

Anonymous said...

The Fall is sudden.

You dont expect the sudden to happen.
The sudden hurts, pain is multiplied by surprise.
The Fall, is a moment.
Moments are surpassed by Time, but leave their scars.

---


The Downfall.
The Downfall happens every day.
You see it repeating, you see it each and every time, you watch in Surprise which is succeeded by Knowledge, which is succeeded by Apathy.
The Downfall opens your eyes.
The Downfall washes your feelings.
The Downfall cleanses.


May true feelings always surround you.

giant13 said...

Μια φορά στα χίλια χρόνια/ του πελάγου τα τελώνια

μες στα σκοτεινά τα φύκια/ μεσ' τα πράσινα χαλίκια.


Το φυτεύουνε και βγαίνει/ πριν ο ήλιος ανατείλει

το μαγεύουνε και βγαίνει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


Το θαλασσινό τριφύλλι/ ποιος θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


Μια φορά στα χίλια χρόνια/ κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια.

Δε γελάνε μήτε κλαίνε/ μόνο λένε μόνο λένε...


Μια φορά στα χίλια χρόνια/ γίνεται η αγάπη αιώνια.

Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη/ η χρονιά να σου πετύχει.


Το θαλασσινό τριφύλλι/ ποιος θα βρει να μου το στείλει.

Ποιος θα βρει να μου το στείλει/ το θαλασσινό τριφύλλι.


(Οδυσέας Ελύτης, Λίνος Κόκοτος, Ρένα Κουμιώτη)

Φίλη Ξένια, νομίζω πως το όμορφο αυτό τραγούδι εκφράζει όσα αναφέρεις.
Μπορείς να το ακούσεις εδώ.

ξι said...

@ Darkling:
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου. Καταλαβαίνω ότι συμφωνείς. Συμφωνούμε, δηλαδή, ως προς τα σημάδια, τις ενδείξεις, τα αποτελέσματα.
Εσύ τί θα προτιμούσες;

Ξ.

ξι said...

@ giant13:
Γίγαντα, πού χάθηκες; Ελπίζω να είσαι πολύ-πολύ καλά :-))
Σ' ευχαριστώ για το τραγούδι. Το άκουσα. Θυμήθηκα τις εκδρομές που πηγαίναμε με το σχολείο, στα λεωφορεία ακούγαμε τα τραγουδάκια από το ραδιόφωνο του οδηγού. Κάτι τέτοια τραγούδια. Λίγο τα τραγούδια, λίγο οι διαδρομές, λίγο οι τόσες συναναστροφές, λίγο τα χρόνια που πέρασαν. Όλα αυτά από λίγο φαίνεται ότι έχουν επενεργήσει εντός και έχουν διαμορφώσει εκατό τα εκατό χαρακτήρες και ιδιοσυγκρασίες.

Να'σαι καλά.

Χαιρετισμούς στην οικογένεια :-))

Ξ.

Darkling said...

Tι θα προτιμουσα?

Χεχ, η σωστη απαντηση βεβαια ειναι "τιποτα".

Αλλα με το πιστολι των συνθηκων στον κροταφο θα σου πω "the downfall".

Τουλαχιστον εκει ξερεις με τι εχεις να κανεις. ξερεις τι εχεις να αντιμετωπισεις.
Ξερεις οτι κι αν δεν φαινοταν στην αρχη, καπου εγινε μια εκτιμηση για καποιον και για κατι λαθος. Και αυτο ειναι πολυ πιο "καθησυχαστικο" απ το "Γιατι εγινε αυτο, τι κανουμε τωρα?"

Ειναι κατι που δε θελεις να συμβει εξ αρχης αλλα ΑΝ συμβει, καλυτερα ετσι.

Μακαρι να μην εχουμε κινητρο για τετοια ποστς ποτε.
Αλλα οι Ανθρωποι ειναι εδω για να διαψευδουν τετοιες ελπιδες.

Ειναι 6 και 49.
Καλημερα Ολοι.
Καληνυχτα μου.

ξι said...

Κάνω copy - paste το e-mail που μου έστειλε ένας φίλος σχετικά με το συγκεκριμένο post:

"Mερικές φορές οι συμπτώσεις σε κάνουν να νομίζεις οτι όλο το "πράγμα" είναι μια κωμωδία
κάποιες άλλες ο πόνος σε κάνει να βλέπεις όνειρα σκοτωμένα,η λογική πολλές φορές είναι αλυσοδεμένη και δεν θές η δε μπορείς να την βάλεις στο ίδιο τραπέζι με τη πίκρα.
Πολύ κοντά στην mentalidad μου το τελυταίο καιρό το post.un beso"

ξι said...

@ Darkling:
...Εγώ πάλι προτιμώ τις πτώσεις. Προτιμώ την απογοήτευση που μου δίνει η ισοπέδωση και το χτίσιμο από το μηδέν, από την απογοήτευση του "για δες! υπάρχουν κι αυτά τα παλικάρια!". ΄

Ξ.

ξι said...

@ friend:
Όντως οι συμ~πτώσεις παίζουν κι αυτές τον ρόλο τους -ετυμολογικά και εννοιολογικά. Και ακριβώς επειδή υπάρχουν, και ίσως κάποιες φορές επαναλαμβάνονται, από κάποιο σημείο και μετά ίσως θα έπρεπε να παύουμε να τις θεωρούμε απλώς συμπτώσεις και να αρχίσουμε να τις εκλαμβάνουμε ως μηνύματα...

Καλώς ήρθες!
Ξ.