Friday, February 12, 2010

Άτιτλο

Βούτηξα στο βυθό με χίλια δυο διαφορετικά ονόματα αλλά δεν σε βρήκα...
Ό,τι ξέρω είναι ό,τι ξέρουν οι λέξεις, και τα νεκρά πράγματα, και αυτό μας κάνει ένα όμορφο μικρό σύνολο, με αρχή, μέση και τέλος, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια καλά δομημένη φράση και στη μακριά σονάτα των νεκρών...
Άν δεν με αγαπάς δεν θα με αγαπήσει κανείς, αν δεν σε αγαπώ δεν θα αγαπήσω...
Ή κάπως έτσι τουλάχιστον. Ό,τι συγκράτησα. Ό,τι πρόλαβα από αυτή την καταιγίδα που τόσο καιρό περίμενα να με πετύχει και τελικά με βρήκε κάπου εκεί, στην Πειραιώς, χωρίς ομπρέλα.

Μόλις γύρισα από το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη και το Άτιτλο της Έφης Μπίρμπα και δεν μπορώ παρά να γράψω μια μικρή έστω αράδα. Για τον πιο άρτιο και ερεθιστικό & παρακινητικό μονόλογο που έχω ακούσει προσωπικά τα τελευταία χρόνια.
Μινιμαλιστικό και βαθιά απαισιόδοξο -γνωστός Μπέκετ- με έναν Άρη Σερβετάλη να καταφέρνει να κάνει κάθε του πνοή δικιά σου και κάθε γδούπο του στο πάτωμα, μια πρόκληση στο μυαλό σου. Και συνεχίζει...
Πανέμορφο. Από τις παραστάσεις/περφόρμανς που -για μένα τουλάχιστον- αποτελούν έμπνευση. Θα την σύστηνα, αν με ρωτάγατε: http://www.mcf.gr/el/whats_on/?ev=atitlo
Καλό βράδυ σε όλους,
ξι.

8 comments:

Fe said...

όμορφη Παρασκευή...
Ο Μπέκετ, στο κείμενό του "Embers", μιλάει για τον Vega: "Vega in the Lyre very green." Αν μπορούσες να μου γράψεις δυο λόγια για τον Vega, θα ήμουν ευγνώμων...
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
Καλό βράδυ

ξι said...

Καλημέρα Fe, και καλώς ήρθες:)
Πράγματι, από τις πιο ωραίες Παρασκευές.
http://tinyurl.com/yhhkslh
Βέβαια, θα γράψω δυο λόγια.
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.
ξ.

dodo said...

Ευχαριστώ γιά την παρουσίαση- μέσα στις πολλές και διάφορες (και μερικές α-διάφορες) παραστάσεις, συνήθως χάνομαι και καταλήγω να χάσω και αυτές που αξίζουν :-(

astria said...

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση,
θα προσπαθήσουμε να πάμε.
Όσο για τον Μπέκετ και το θέατρο, ό,τι και να πούμε ...

ξενιαδάκι, καληνύχτα:)
Α.

fractal said...

Ευχαριστώ +ονοματη.
έχω εμπιστοσύνη στην κρίση και την αισθητική σου.
Μόνο να βρω χρόνο πριν το ταξείδι.

ξι said...

:))
Gracias.
ξ.

Pedro - Santander said...

Hola, soy Pedro,

realmente tu blog me parece muy interesante como te comenté en mi email. Hacía mucho tiempo que no me dedicaba a pensar sobre todas estas cosas: yo, pensamientos, felicidad ...
No sé si te gustará pero he recordado un poema del poeta alemán Hölderlin que siempre me llamó la atención y del que no estoy seguro de haberlo entendido del todo.Tal vez tú puedas ayudarme a descifrarlo. Ahí va:
"Diversas son las líneas de la vida / son como caminos y límites de montañas / Lo que aquí somos sólo podrá completarlo un Dios allá / con armonía, paz y recompensa eternas".

Un saludo y hasta pronto

ξι said...

@ Pedro:
¡Cuánto me alegro de encontrarte de nuevo! Me acuerdo de nuestras conversaciones en Santander... Hablábamos bastante de cosas semejantes, ¿no?
Muchas gracias por los versos del poeta alemán... te los comentaré por e-mail, seguro; me ha gustado mucho.
Gracias Pedro, muchas muchas gracias :))
Un beso,
Xenia.