Τώρα τελευταία το έχω ρίξει στον Καμύ. Ξαναδιάβασα τον "Ξένο", στα ισπανικά αυτή την φορά (ομολογώ, ωστόσο, ότι η ελληνική μετάφραση των Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ και Μαρία Κασαμπάλογλου-Ρομπλέν μού άρεσε πολύ περισσότερο από την ισπανική). Εδώ όμως θα παραθέσω σταδιακά μερικά αποσπάσματα από ένα δοκίμιό του που μόλις τέλειωσα ( τον "μύθο του Σισύφου") και που ξεχώρισα για την αλήθεια που ~ένοιωσα~ ότι κουβάλαγαν.
http://es.wikipedia.org/wiki/Albert_Camus
Το δοκίμιο πραγματεύεται το παράλογο και την σχέση ανάμεσα στο παράλογο και την αυτοκτονία.
(η φωτογραφία είναι για να επιβεβαιώσει αυτό ακριβώς το παράλογο...: να διαβάζει κανείς δοκίμια για το παράλογο και την αυτοκτονία στην θάλασσα! ω ποία λογική! :-p)
(σελ.68) ~ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η φιλοσοφική αυτοκτονία
[...] Διαβάζω μόνον αυτές τις διαβεβαιώσεις του Χούσερλ, φαινομενικά παράδοξες, μα που έχουν μια αυστηρή λογική αν παραδεχτούμε όσα προηγούνται: "Αυτό που είναι αληθινό είναι απόλυτα αληθινό, από μόνο του. Η αλήθεια είναι μία, ταυτόσημη με τον εαυτό της, όποια κι αν είναι τα πλάσματα που την αντιλαμβάνονται, άνθρωποι, τέρατα, άγγελοι ή θεοί". Η Λογική θριαμβεύει και σαλπίζει με τούτη τη φωνή, δεν μπορώ να το αρνηθώ. [...]
UN RAZONAMIENTO ABSURDO
El suicidio filosófico
[...] Me limito a leer estas afirmaciones de Husserl, de apariencia paradójica, pero cuya lógica rigurosa se advierte si se admite lo que precede: "Lo que es verdad es verdad absolutamente, en sí; la verdad es una, idéntica a sí misma, cualesquiera que sean los seres que la perciban, hombres, monstruos, ángeles o dioses". No puedo negar que la Razón triunfa y toca el clarín a través de esta voz. [...]
http://es.wikipedia.org/wiki/Albert_CamusΗ μετάφραση στα ισπανικά από εδώ: http://tinyurl.com/6k5a6pv, με πολλές παραλλαγές όμως δικές μου σε αρκετά σημεία.
ξι.
6 comments:
Δεν είναι παράλογο να διαβάζει κανείς δοκίμια γιά το παράλογο στην παραλία- είναι απλώς ασυνήθιστο ;-)
Κάτι μου λέει πως πέρασες πολύ όμορφα φέτος το καλοκαίρι :)
@ dodo: λες; οι φίλοι πάντως που με ρώταγαν τι διαβάζω αντιδρούσαν ως εξής: "πας καλά;"
@ αρτιστάκι:
Καλά ήταν! ;-) Βρήκα χρόνο για μένα :-)
Με γειά το νέο σου άβαταρ, Πολύ ωραίο!
ξι.
Είχα διαβάσει παλαιότερα και τα δύο, βέβαια μου είχαν αρέσει. Ίσως θα πρέπει να τα ξαναθυμηθώ.
Αυτό που μου άρεσε από το μύθο του Σισύφου ήταν η ιδέα πως, όταν ο Σίσυφος έβλεπε τον βράχο να πέφτει, δεν σκεφτόταν το ότι του είχε οριστεί στον Άδη να τον ξανανεβάζει για πάντα, αλλά απολάμβανε τη στιγμή εκείνη της ανάπαυσής του, ..όπως δηλαδή και ο άνθρωπος στη ζωή:)
Και σε καταλαβαίνω απόλυτα ξενιαδάκι για το δάβασμα στη θάλασσα...και για την απόλαυσή του:)
φιλάκια πολλά
Α.
υγ. θα περάσω με την ησυχία μου να διαβάσω το προηγούμενο post:)
@ αστριάκι:
Μου αρέσει πάντοτε πολύ να ψάχνω να βρω πώς συσχετίζει ο συγγραφέας τον τίτλο του με την ιστορία του. Δηλαδή γιατί επιλέγει να χρησιμοποιήσει αυτές τις λέξεις που φτιάχνουν αυτόν τον τίτλο. Καμιά φορά εκτός από το προφανές, το έκδηλο και το αυτονόητο οι τίτλοι κρύβουν μέσα τους άλλη μια ιστορία, παράλληλη του δοκιμίου, αφηγήματος, διηγήματος, ποιήματος κοκ.(τουλάχιστον όπως απολαμβάνω να το αντιλαμβάνομαι εγώ).
Έτσι κι εδώ, ο μύθος του Σισύφου παίζει τον δικό του ρόλο σε αυτό το δοκίμιο και συνδέεται με ένα τρόπο μοναδικό με το παράλογο και την αυτοκτονία, τα οποία πραγματεύεται το βιβλίο, πάντα σε σχέση με τον μύθο του.
Un beso!
ξι
Η αλήθεια είναι μία και είναι απόλυτη, ανεξάρτητα από το ποιος βλέπει τι.
Συμφωνείτε;
ξι.
Post a Comment