Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας | DOC TV | documenting everyday life

Κρισναμούρτι: Περί αξιοπρέπειας | DOC TV | documenting everyday life

Στο κείμενο πιο πάνω περί αξιοπρέπειας -το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε και το οποίο βιβλίο θα αγοράσω με την πρώτη ευκαιρία- ο Κρισναμούρτι λέει μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δεν είναι "πιασμένοι" σ’ αυτό το «πάνω κάτω» της ποικιλομορφίας στη διάθεση η οποία πιστεύεται από κάποιους ότι είναι μέρος της ύπαρξης, προϋπόθεσή της ή ότι την επιβεβαιώνει με κάποιο τρόπο. Ωστόσο, όπως λέει στο κείμενο, υπάρχουν άνθρωποι "που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας δραστηριότητας σαν τις παραπάνω. Εμφανίζεται, όταν η θέληση παύει να δρα." Τα λόγια αυτά είναι από τα πιο σοφά που έχω ακούσει και όλο το κείμενο γενικότερα υπήρξε για μένα μια πολύ ευχάριστη αποκάλυψη. 

Όλο το κείμενο διατρέχει η ιδέα ότι η αξιοπρέπεια του καθένα σχετίζεται και συνδυάζεται με πολλά μικρά πράγματα και κυρίως πολλές μικρές ελευθερίες, απελευθερώσεις, συναισθήσεις και επιγνώσεις. Κατ' επέκταση και επιπρόσθετα -λέω εγώ εκ των υστέρων- σχετίζεται και με τις ενσυναισθήσεις, γιατί έναν μεγάλο βαθμό ελευθερίας ενέχει και η ενσυναίσθηση, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι: το να μπαίνεις δηλαδή στην θέση του άλλου. Δεν αρκεί εσύ ο ίδιος να είσαι και να νιώθεις ελεύθερος, αλλά επιβάλλεται να αναγνωρίζεις και να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου, του συνανθρώπου σου, ακριβώς όπως ο συνάνθρωπός σου θα αναγνωρίσει (ή τουλάχιστον θέλεις και θα έπρεπε να αναγνωρίσει) τη δική σου ελευθερία. Ο χώρος και ο χρόνος που τον περιβάλλει, απαιτεί τον ίδιο σεβασμό και τήρηση σαν να ήταν ο δικός σου. Ενσυναισθανόμαστε και κατανοούμε τις ανάγκες των άλλων γιατί κάποιες από αυτές, οι ζωτικής σημασίας, είναι και δικές μας. Γινόμαστε ελεύθεροι σαν μικροί πλανήτες να συμπεριφερόμαστε, να περιφερόμαστε αναμεταξύ μας με τα δαχτυλίδια ελευθερίας -σαν δίχτυα προστασίας- να μας διαμορφώνουν. Αν ο καθένας ατομικά και προσωπικά επιτύχει αυτό, τότε νομίζω ότι μία από τις μέγιστες πραγματικές ελευθερίες έχει επιτευχθεί, που -επιστρέφοντας στο υπέροχο κείμενο του Κρισναμούρτι - αυτομάτως συνεπάγεται την επίτευξη και την θωράκιση του ανθρώπου με αξιοπρέπεια. 

Σας εύχομαι ~Καλά Χριστούγεννα~~

φίλοι μου.

ξι.