Είχα να τον επισκεφτώ κοντά ενάμιση μήνα λόγω φόρτου ....εργασίας και ...ζωής (!) και όταν χθες πήγα για την καθιερωμένη μας κουβεντούλα με καφέ, συνέβη ξανά όπως γίνεται πάντα, αλλά αυτή την φορά ίσως λίγο περισσότερο λόγω του χρόνου που είχε περάσει...: ο απόλυτος επαναπροσδιορισμός. Το απόλυτο μάζεμα και συμμάζεμα των κομματιών (των όποιων κομματιών όπως και όσο ατάκτως ...ερριμμένων).
Γιατί όταν βρίσκεσαι μαζί του αναδύεται και ξεδιπλώνεται (γιατί σου αφήνει τον χώρο και τον χρόνο για να το ξεδιπλώσεις) αυτό που <νιώθεις ότι> είσαι. Απλώς ΕΙΣΑΙ. Τόσο απλά. Τι άλλο να πω; -Ευχαριστώ και τίποτα άλλο.
πααααλιά
ξι.
No comments:
Post a Comment