Φόρος τιμής

στον Νάνο Βαλαωρίτη.

[...] Αντίο Νάνο

Σε ευχαριστώ και σε αποχαιρετώ και από εδώ αλλά χρησιμοποιώντας μόνο λέξεις και γράμματα. Γιατί στη μνήμη μου θα υπάρχεις πάντα σαν σκέψη και εικόνα, και πάντα θα σε τιμώ και θα σε θυμάμαι αιώνια. Η γνωριμία μου μαζί σου μου έβγαλε τον καλύτερο μου εαυτό σε επίπεδο προσωπικό και συγγραφικό, μακριά από οποιαδήποτε δεσμά και στερεότυπα.

Το «αιώνιος έφηβος» που σου είχε αποδοθεί δεν ήταν ορισμός καθόλου άστοχος ή τυχαίος. Ήταν απόλυτα εύστοχος και ακριβής. Την εφηβεία σου τη μετέδιδες στους γύρω σου με χιούμορ και με την χαρά της ζωής. Και την αιωνιότητα δίκαια την κέρδισες για σένα και μας την χάρισες κι εμάς –κάνοντάς την γρανάζι στο μυαλό μας, φτιάχνοντας πολλά και πλούσια μονοπάτια γνώσης και σοφίας.

Ήταν όλο αυτό, λοιπόν, μια τύχη που μετατράπηκε σε χάρη και χαρά. Κάτι που κράτησα στα χέρια μου με τιμή, και συνεχίζω στο εξής να κουβαλάω με μνήμη και –τρόπον τινά- υποχρέωση ηθική. Και πώς να γίνει αλλιώς άλλωστε…

Η ζωή μας μετά θάνατον είναι τώρα πια εγγυημένη. [...]

Απόσπασμα από το κείμενό μου -φόρο τιμής- στον Νάνο Βαλαωρίτη. 

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο εδώ.