28η Οκτωβρίου

El 28 de octubre es el tricentésimo primer (301º) día del año del calendario gregoriano y número 302 en los años bisiestos.

Bueno, aparte de eso… para los griegos y para la nación griega es algo más, algo más profundo y muy patriótico.

Es el Aniversario del “ΟΧΙ”, es decir el aniversario de la negativa de Grecia a las demandas de parte del italiano Mussolini de aceptar la entrada del ejército fascista al territorio griego a través del ultimátum que fue dado el 28 de octubre de 1940 al Primer Ministro griego, y cuyo resultado fue la entrada del país en la Segunda Guerra Mundial y el inicio de la guerra Greco-Italiana del 1940.

En Grecia celebramos dicho aniversario cada año como Fiesta Nacional y día festivo.

Χρόνια Πολλά.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ohi_Day

ξι.

Lost

¿A qué se parece cuando te estás perdido en la lluvia?

Με τι μοιάζει όταν έχεις χαθεί στη βροχή;

ξι.

Amanecer 16

Tres y media de la madrugada y vuelvo sola después de la juerga

Ando desde el centro hacia mi casa

Paso por Placa. Paso rápido hasta llegar a la calle peatonal de Dionysiu Areopagitu. La cruzo, ahora ando muy lento (o al menos eso creo), y empiezo a bajar la calle peatonal de Makriyanni.

La llovizna ha empezado temprano hoy.

Tengo paraguas pero no lo abro.

En una mano llevo una rosa roja que me regalaron. En la otra no llevo nada. La mano todavía no está curada y cualquier cosa que sostengo me fatiga como si llevara pesados cajones por horas. Me fatiga y me quema casi hasta el codo.

El calabozos sacia la sed de la rosa. Extiendo la mano

para estar segura que beba toda el agua del mundo.

Y yo también me sacio la sed.

Aunque

Soy

objetivamente

feliz

ha empezado a hacer malo y hace un poco de frío

yo no tengo frío para nada

Al contrario

siento la necesidad de

refrescarme yo también junto con la rosa.

Siento el adoquín en cada uno de mis pasos

como si no llevara zapatos

Y tengo una sonrisa permanente en los labios.

Las calles vacías

pero en un olvidado bar de Makriyanni

dos chicos se abrazan en un sofá

se están mojándo y besan el uno al otro

Los miro y, a la vez, los tres sonreímos.

¡Qué sentimiento!, ¡sí!

Muy Βello

De repente me encuentro en esa sofá

Los estoy mirando, y me veo a mí.

Cojo un poco de su amor.

Sólo para esta noche.

Continúo mi camino

Y canturreo en voz baja

lo

que se me había metido en la cabeza desde el principio...

Ahora todos los bribones lloran

que la droga agotarán

...

Sí, toda la noche esos dos versos.

Toda la noche ese corto viaje.

La más perfecta noche.

ξι.

http://www.youtube.com/watch?v=m44Oj7aNhF8

Ξημέρωμα 16

Τρεισήμισι τη νύχτα και γυρίζω μόνη μετά από διασκέδαση

Περπατάω από το κέντρο για το σπίτι μου

Περνάω μέσα από την Πλάκα. Βήμα ταχύ μέχρι να βγω στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Tον διασχίζω, τώρα περπατάω πολύ αργά (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω), και αρχίζω να κατεβαίνω τον πεζόδρομο της Μακρυγιάννη.

Το ψιλόβροχο έχει ξεκινήσει από νωρίς.

Έχω ομπρέλα αλλά δεν την ανοίγω.

Στο ένα μου χέρι κρατώ ένα κόκκινο τριαντάφυλλο που μου χάρισαν. Στο άλλο δεν κρατώ τίποτα. Ακόμα το χέρι μου δεν έχει συνέλθει τελείως, και ό,τιδήποτε και αν κρατήσω «πιάνεται» λες και βαστάω βαριές κούτες για ώρα. «Πιάνεται» και με καίει σχεδόν μέχρι τον αγκώνα.

Η βροχούλα ξεδιψάει το τριαντάφυλλο. Έχω τεντώσει το χέρι μου για να είμαι σίγουρη ότι θα πιει όλο το νερό του κόσμου.

Δροσίζομαι κι εγώ.

Αν και

Είμαι

αντικειμενικά

ευτυχισμένη

έχει αρχίσει να χαλάει ο καιρός και να κάνει λίγο κρύο

εγώ δεν κρυώνω καθόλου

Ίσα ίσα

νοιώθω την ανάγκη να

δροσιστώ κι εγώ μαζί με το τριαντάφυλλο.

Καταλαβαίνω το καλντερίμι σε κάθε μου βήμα

σαν να μην φοράω παπούτσια

Κι έχω ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη.

Ερημιά στους δρόμους

μα σ’ένα ξεχασμένο μπαρ της Μακρυγιάννη

δυο παιδιά αγκαλιασμένα σ’έναν καναπέ

βρέχονται και αγαπιούνται

Τους κοιτάζω και ταυτόχρονα χαμογελάμε και οι τρεις.

Όμορφο συναίσθημα, ναι

Πολύ Όμορφο

Ξαφνικά βρίσκομαι κι εγώ σ’αυτόν τον καναπέ

Τους κοιτάζω, και με βλέπω.

Δανείζομαι λίγη από την αγάπη τους.

Για την αποψινή νύχτα μόνο.

Συνεχίζω την πορεία μου

Και σιγοτραγουδάω

αυτό

που μου είχε κολλήσει από την αρχή...

Τώρα κλαίν' όλα τ' αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

...

Ναι... όλ'η νύχτα αυτοί οι δύο στίχοι.

Όλ'η νύχτα αυτή η μικρή διαδρομή.

Η πιο τέλεια νύχτα.

ξι.

http://www.youtube.com/watch?v=m44Oj7aNhF8

Out of order

...más de una hora para colgar un post (vale, estoy exagerando un poquito).

Very, very much in pain -that is absolutely true- de un modo o de otro.

Άουτς:(((

ξι.

Τρία βάθη

As I set down these notes on paper,

Λες και το νερό μέσα στο τρίσβαθο πηγάδι

να'χει στερέψει από καιρό.

Κ. Ουράνης.

Σ' ακούω ξανά και ξανά

μπας και μου δώσεις έμπνευση...

όπως παλιά.

http://www.youtube.com/watch?v=pnyFcLSzs2o

I'm obsessed by the thought that I might be the last living man on earth.

Como si el agua dentro del pozo abismal

se hubiera secado desde hace tiempo.

K. Uranis.

Te vuelvo a escuchar

por si me das la inspiración...

como antes.

ξι.

Will you hold me?

Διεθνής Ημέρα Μετάφρασης

Γυρνώντας από την εκδήλωση που έλαβε χώρα σήμερα στις εφτά το απόγευμα στην Στοά του Βιβλίου για τη Διεθνή Ημέρα Μετάφρασης, εκτός από Χρόνια Πολλά σε άπαντες και απανταχού της γης μεταφραστές, να παραθέσω μια ...τι άλλο; μετάφραση!

Θα παραθέσω για ακόμα μια φορά Μπόρχες, με μια λίγο βιαστική μετάφραση δουλεμένη σε δυο αμαξοστοιχίες (τρένο-μετρό)...διαφορετικών ωρών, και διαφορετικών προορισμών, μέσα στη μέρα...: Οχτώ το πρωί κατεύθυνση Ηράκλειο, έντεκα το βράδυ κατεύθυνση Ακρόπολη.

Λίγο βιαστικά :)

Μεταφέρω:

Diálogo sobre un diálogo

Jorge Luis Borges

A- Distraídos en razonar la inmortalidad, habíamos dejado que anocheciera sin encender la lámpara. No nos veíamos las caras. Con una indiferencia y una dulzura más convincentes que el fervor, la voz de Macedonio Fernández repetía que el alma es inmortal. Me aseguraba que la muerte del cuerpo es del todo insignificante y que morirse tiene que ser el hecho más nulo que puede sucederle a un hombre. Yo jugaba con la navaja de Macedonio; la abría y la cerraba. Un acordeón vecino despachaba infinitamente la Cumparsita, esa pamplina consternada que les gusta a muchas personas, porque les mintieron que es vieja... Yo le propuse a Macedonio que nos suicidáramos, para discutir sin estorbo.

Z (burlón)- Pero sospecho que al final no se resolvieron

A (ya en plena mística)- Francamente no recuerdo si esa noche nos suicidamos.

Μετάφραση:

Διάλογος για ένα διάλογο

Α- Απορροφημένοι σε ένα διάλογο για την αθανασία, αφήσαμε να πέσει η νύχτα χωρίς ν' ανάψουμε τη λάμπα. Δεν βλέπαμε τα πρόσωπά μας. Με μια αδιαφορία και γλυκύτητα που έπειθαν περισσότερο από το πάθος, η φωνή του Μαθεντόνιο Φερνάντεθ επαναλάμβανε ότι η ψυχή είναι αθάνατη. Με διαβεβαίωνε ότι ο θάνατος του σώματος είναι εντελώς ασήμαντος και το να πεθαίνει κανείς είναι το πιο μηδαμινό γεγονός που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Εγώ έπαιζα με τον σουγιά του Μαθεντόνιο, τον άνοιγα και τον έκλεινα. Ένα ακορντεόν εκεί κοντά έπαιζε συνέχεια την Κουμπαρσίτα, αυτή την υπερεκτιμημένη ανοησία που αρέσει σε πολλούς γιατί τους παραμύθιασαν ότι είναι παλιά... Πρότεινα στον Μαθεντόνιο ν' αυτοκτονήσουμε, για να συζητήσουμε έτσι ανενόχλητοι.

Ζ (ειρωνικά)- Αλλά υποπτεύομαι ότι τελικά αναθεωρήσατε.

Α (και τώρα, με πλήρη μυστικοπάθεια)- Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν εκείνη τη νύχτα αυτοκτονήσαμε.

ξι.

Χρόνια Πολλά!