Εν μέσω κρίσης...

...μού επιτρεπεται να πω τα εξης ασχετα;

Κυριακη σημερα &, σχεδον οπως καθε Κυριακη, αγορασα το Βημα. Μεσα στα ενθετα παρενθετα κι ενα σιντι. Τραγουδια απο τη δεκαετια των έιτιζ. Θα ακολουθησουν αλλα τρια σιντακια. Ωραια. Βαζω το σιντι στο σιντι-πλέιερ και τα ακουω ενα ενα. Καμια δεκαπενταρια, Λοστ ιν δε νάιτ, Ιζ δις λαβ... Κολλαω με το τελευταιο. Δεν περιμενα οτι ενα τραγουδι θα με εκανε να ανατρεξω τοσο ευκολα και τοσο γρηγορα (σχεδον οσο διαρκουσε) στα παλια. Ή μαλλον το περιμενα, για να πω την Αληθεια. Εξαλλου, δεν ηθελα και πολυ... μια σειρα απο πραγματα που εχω κανει τωρα τελευταια (προκειται περι πολυτελειας που κανονικα δεν μου επιτρεπεται αυτη την περιοδο) ηταν αναμενομενο οτι θα εβαζαν και αυτα το χερακι τους: Μια αναγνωση ξανα μετα απο πολυ καιρο της Πολιτειας του Πλατωνα και του Σινταρτα του Έρμαν Έσσε (των πρωτων βιβλιων που διαβασα στη ζωη μου. Σχεδον, πρωτων. Παρεμπιπτοντως, εκτοτε δεν υπαρχει βιβλιο του Έσσε που να μην εχω διαβασει), κατι φωτογραφιες, κατι κασσετες επισης απο τα παλια, δυο τρια σινεμα (μετα απο πολυ καιρο) ηταν αρκετα για να επαναπροσδιορισουν ταυτοτητες και συνειδησεις, να θυμισουν ξεχασμενα ονειρα και διαδρομες. Διαδρομες που αλλες ακολουθηθηκαν και αλλες μπλεχτηκαν εκει καπου στην χαραξη και στην πορεια. Και παραιτηθηκαν. Ή τις ..."παραιτησα".

Και τι δεν θυμηθηκα...ολα τα θυμηθηκα! Βεβαια, δεν ειμαι τοοοοσο μεγαλη. Ειμαι ομως τοσο οσο, καπου στα μισα, ας πουμε. Θυμηθηκα τις σχολες απο τις οποιες περασα. Εννοω τις πανεπιστημιακες. 4 στο συνολο. Τις 2 τις τελειωσα. Γενικα μπορεσα ν' αρχισω πολλα πραγματα αλλα τελειωσα μονο ο,τι μ' αρεσε.

Θυμηθηκα τις σχεσεις μου. Τις φιλικες που ειχα, εχω και ο,τι εχει απομεινει απ' αυτες. Τι εχει απομεινει και τι χαθηκε. Τι χαθηκε ξαφνικα εν μια νυκτι (δυστυχως, εζησα και τετοια. και εννοω "τετοια" αδικα και αδικαιολογητα... του χαμου και της απωλειας, της ανεπιστροφης) και τι χανοταν σταδιακα. Τι χανοταν σταδιακα, με σαρκα και οστα.

Θυμηθηκα και τις σχεσεις μου τις πιο προσωπικες. Δηλαδη τους ερωτες. Θυμηθηκα εναν. Τον Ερωτα με το μαρκαδορο. Με το μαρκαδορο που προθυμοποιηθηκε να μου ζωγραφισει το ποδι οταν κατα λαθος καποιος μου εκαψε το καλσον. Μια νυχτα σε διασκεδαση. Και το ιδιο βραδυ μού χαρισε ενα σκουφο. Ενα σκουφο γιατι εκανε κρυο. Νομιζω οτι εβρεχε κιολας. Τον εχω ακομα. Ειναι σαν καινουργιος. Αυτος ο Ερωτας με ζωγραφιζε για πολλα χρονια. Μεχρι που στο τελος μού εφτιαξε μουστακι και κερατακια και ενα μαυρο δοντι... Ακριβως οπως μουντζουρωναμε καποτε τα προσωπα στα εξωφυλλα της ραδιοτηλεορασης οταν ημασταν παιδια. Μετα μου φορεσε και τον σκουφο! Ομορφια :S Χαρμα ιδεσθαι.

Θυμηθηκα και ολα τα "μη" που ακουγα. Τα ακουγα αλλα δεν τα επραττα. Καθε "μη" που ακουγα, ηταν προσταγμα για μενα να κανω το αντιθετο. Μια χαρα. Δεν μου βγηκε σε κακο (περιεργως). Δηλαδη ψεματα. Μια φορα μού βγηκε σε κακο. Ηταν μια αλλα αρκετη. Αρκετη για να την θυμαμαι και να ζω με αυτη σε ολη μου τη ζωη. Οχι κατι αντικειμενικα (πολυ) τραγικο. Αλλα εξαρταται πώς το βιωνει ο καθενας. Εξαρταται απο τη σοβαροτητα που δινει κανεις στα πραγματα και ...στους ανθρωπους (γουατ?! κι ομως! υπαρχουν ανθρωποι που βλεπουν ελαφρα τη καρδία αλλους ανθρωπους! το ξερω, το ακουτε για πρωτη φορα αυτο αλλα ισχυει). Αρα μαλλον εξαρταται απο το ποσο σοβαρος ειναι ο καθε ενας απο εμας. Εγω ειμαι λιγο σοβαροτερη απ' οτι θα 'πρεπε (δηλαδη, απ' οτι θα ηθελα). Και αυτο δεν ειναι παντα καλο.

Ναι, ωραια ηταν. Θυμηθηκα και τις δουλειες που εχω κανει. Εχω κανει πολλες δουλειες. Μην με ρωτησετε αν ειμαι ευχαριστημενη με αυτη την τελευταια. Την κανω 4 χρονια. Αλλα δεν σημαινει κατι. Μου αρεσει αλλα παντα θα ψαχνω. Και παντα θα ψαχνομαι. Αυτο το ψαξιμο ειναι ισοδυναμο σε αδρεναλινη και ενδιαφερον με το να μεταφραζω υπερρεαλισμο στην Ποιηση! (Τι περιμενατε; οτι θα ειμαι νορμαλ μετα απο τοσα χρονια; Κακως κακιστα)

Τι κι αν περασαν τα χρονια. Τι κι αν συνεχιζουν να περνουν. Εγω παντα θα αγοραζω σεξι μαγιο να φοραω στις παραλιες (ολοσωμα πλεον για να καλυπτουν την κοιλια), παντα θα φοραω αυτα τα καταπληκτικα μαυρα γυαλια ηλιου που ειναι διαχρονικα μεσα στη μοδα (μεγαλα πλεον για να καλυπτουν τις ρυτιδες γυρω απο τα ματια), παντα θα χορευω τρανσακια (ειναι ιδανικη γυμναστικη για να χανεις κανα κιλο), και παντα θα τρεχω στο γυρο της Αθηνας [τι κι αν κανω τα 3,5 χλμ σε μιση ωρα, δηλαδη σε ακριβως οση ωρα κανουν οι δρομεις τα 8 χλμ! Γιατιιιι; διευκρινιζεται στον τιτλο "γυρος της Αθηνας" πως πρεπει κανεις να 'βγαζει' αυτα τα χλμ;; (ντροπη μου)]!

Λοιπον, δεν ηταν ασχημα... Ενας μικρος απολογισμος. Πριν την κριση (και οπως το εννοει ο καθεις). Θα το ξανακουσω το τραγουδι. Καταστροφη.

Ελα μωρε, τι πειραζει. Αυριο ειναι Δευτερα - Αυριο θα γυρισω στην καθημερινοτητα μου. Μεχρι αυριο δεν θα'μαι εδω και θα ξανακουσω το τραγουδι μερικες φορες ακομα. Ειμαι σιγουρη οτι θα θυμηθω κι αλλα. Την αλλη κριση θα την σκεφτω αυριο.

ξι.

υγ: Δεν ξερω γιατι ενα ερωτικο τραγουδι υποκινησε ολες αυτες τις σκεψεις. Πρεπει να παιζει σημαντικο ρολο ο Ερωτας στη ζωη μου.

http://el.wikipedia.org/wiki/Πολιτεία_του_Πλάτωνα

http://el.wikipedia.org/wiki/Έρμαν_Έσσε

οι φωτογραφιες ηταν απο: http://el.wikipedia.org/wiki/Κανταβρία -πηγαιντε στο Αγγλικο λινκ για μορ ινφο

οι κασσετες ηταν απο: http://el.wikipedia.org/wiki/Ξύλινα_Σπαθιά, απο: http://el.wikipedia.org/wiki/Στέρεο_Νόβα, απο: http://el.wikipedia.org/wiki/Ρεμπέτικη_μουσική και απο τα έιτιζ και νάιντιζ (μην με ρωτατε πώς ταιριαζουν ολα αυτα μεταξυ τους. Δεν ταιριαζουν!)

Και καλο Μηνα!

(ξ.)