Tuesday, May 4, 2010

Juegos



Τεραστια, μυστηριωδης, μοιαζει με ενα σιωπηλο φυλακα στην εισοδο του αγνωστου. Εχει ανθρωπινο προσωπο και σωμα λιονταριου και παραμενει αιωνιο συμβολο του ανεξιχνιαστου. Στην ελληνικη μυθολογια εβαζε δυσκολα αινιγματα και σκοτωνε εκεινους που δεν εβρισκαν την απαντηση, μεχρι που ο βασιλιας Οιδιπους ελυσε το αινιγμα της και τη νικησε για παντα.
Μολις μπηκα.
«Χαιρω πολυ.
Ειμαι η Ξενια.
Μου ειπαν ότι θελεις να παιξουμε και ηρθα...»


Enorme, misteriosa, se parece a una silenciosa guarda en la entrada de lo desconocido. Tiene un rostro humano y un cuerpo de león y sigue siendo el símbolo de lo insondable. En la mitología griega ponía difíciles enigmas y mataba a aquellos que no encontraban la respuesta, hasta que el rey Edipo resolvió su enigma y la venció para siempre.
Acabo de entrar.
«Mucho gusto.
Soy Xenia.
Me dijeron que quieres jugar conmigo; así que vine...»


ξι.

http://es.wikipedia.org/wiki/Esfinge_(mitolog%C3%ADa)

1 comment:

ξι said...

Νοιωθω λες κι ηταν προφητικο αυτο το ποστ. Τουλαχιστον στα ματια μου.
Ομως ετσι ακριβως νοιωθω: μπαινουμε στην εισοδο του αγνωστου και συνανταμε εναν σιωπηλο και μυστηριωδη φυλακα, τρομαχτικο... και ξερεις οτι θελει να παιξει μαζι σου. Δεν τον νοιαζει αν χασεις -μαλλον αυτο θελει κιολας, να χασεις.
Μονο που ανησυχω...
Ηδη τρεις επαιξαν κι εχασαν (εχουν παιξει κι αλλοι στο παρελθον).
Τοσο αδικο, τοσο αδικο.
Να παιζεις με το ζορι.
Και ανησυχω χειροτερα οταν σκεφτομαι πως δεν υπαρχουν Οιδιποδες τριγυρω...

Τα σχολια κλεινουν-
ενα μικρο συγγνωμη σ'αυτους που εφυγαν. Τι 'συγγνωμη' δηλ. 'Γιατι;' καλυτερα.

ξ.