el Sol

σήμερα, εκεί που γύρναγα με το αμάξι από το γραφείο. στο τέρμα της Εθνικής Οδού με τύφλωσε ο Ήλιος. λίγο πριν κρυφτεί για το βράδυ του. τον κοίταζα κατάματα κι αυτός με τύφλωνε πρωτόγνωρα. ανέβασα το σκίαστρο του οδηγού στο αυτοκίνητο (δεν έχω ιδέα πώς λέγεται ή αν το λέω σωστά~είναι η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό) κι έβγαλα τα γυαλιά ηλίου. για να εξυπηρετηθούμε και οι δύο. κι έπειτα αυτός κρύφτηκε πίσω από τους 'τοίχους τους ψηλούς κι απροσπέλαστους' μιας πολύ ψηλής πολυκατοικίας. γέμισα με φώς. το ίδιο κι η καρδιά μου. που την είχα κλειστή κι απροσπέλαστη για αιώνες σε ένα συρτάρι. κάπου. σε ένα γραφείο σκονισμένο ξεχασμένο σε μια αποθήκη. ήταν ωραία. και σκέφτηκα "λες;", "μήπως;", με τα "μήπως" κάποτε σωζόμασταν... ;; ...

χαιρετώ σας και φιλώ σας,

ελπίζω να είστε πολύ πολύ καλά :-))

ξ.

y brilla el sol hacia Valparaíso ...................

El sol ~ Pablo Neruda