Αισίως μπαίνω στα εβδομήντα.
Και είμαι ακόμα νοσταλγικά, εγωιστικά και μαχητικά μόνη.
ξι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
¿Qué necesitas más, las líneas o las curvas? ¿El remolino o la caminata? ¿La distancia o la proximidad? ¿Relajarte o luchar? ¿La palabra o e...
-
Στην αρχή ξεκίνησε γλυκά και η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, έπειτα η συμπάθεια έγινε έρωτας, ο έρωτας αγάπη, και μετά και μετά, η αγάπη μετά... -
Τι όμορφο το παιχνίδι των φαλαινών τότε που δεν υπήρχαν είδη και ημισφαίρια. Πόση συνενοχή υπήρχε κάτω από την θάλασσα πριν από την έκρηξη, ...
7 comments:
Υπέροχο...
Νοσταλγία, εγωισμός, μαχητικότητα: παράμετροι που ορίζουν την μοναξιά;
Το 2070 θα είμαστε ακόμα παιδιά
@ Mr Hubert:
Σ' ευχαριστώ :-)
@ dodo:
Καμιά φορά οι μεγάλες προσδοκίες μπορεί να οδηγήσουν στη μοναξιά, ακόμα και με τέτοια χαρακτηριστικά.
@ Michalis:
Ναι! Παιδιά απ' την ανάποδη... αν είμαστε ακόμη δηλαδή... :-p
ξι.
"αισίως"...
why not?
:)
Ισως είναι στερεότυπο αυτό που θα γράψω αλλά η ηλικία πολλές φορές είναι σχετική. Σίγουρα είναι στο χέρι μας να μεγαλώσουμε καλά, μάλλον να μην γεράσουμε άσχημα.
@ αστριάκι:
θέληση να υπάρχει, ε;;! μμ δεν ξέρω. υπάρχουν κάποια όρια, ενίοτε. ε; :-)
@ ΙωάννηςΚ:
Καλησπέρα και καλώς πέρασες από εδώ, ΙωάννηΚ :-) Καθόλου στερεότυπο, μια "γενική αλήθεια" θα έλεγα...σαν τα φυσικά φαινόμενα (για μια φυσική ...εξέλιξη).
Σε ευχαριστώ :-)
ξι.
Post a Comment