Wednesday, September 28, 2011

lo absurdo #7

σελ. 119:
η κατάκτηση
[...] Έρχεται πάντα μια στιγμή όπου πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στην σκέψη και τη δράση. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται άνθρωπος. Τέτοιοι διχασμοί είναι φοβεροί. Μα για μια περήφανη καρδιά δεν υπάρχει μέσος όρος.
Και ακόμη στην ίδια σελίδα λίγο πιο κάτω: [...] Πρέπει να ζει κανείς με τον χρόνο και να πεθαίνει μαζί του ή να παραιτηθεί απ' αυτόν για μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή. Ξέρω ότι μπορούμε να συμβιβαστούμε κι ότι μπορούμε να ζήσουμε στον αιώνα μας και να πιστεύουμε στο αιώνιο. Αυτό σημαίνει αποδέχομαι. Αλλά τούτο τον όρο τον απεχθάνομαι και θέλω τα πάντα ή τίποτα. [...]

la conquista
[...] Llega siempre un momento cuando hay que elegir entre la contemplación y la acción. Eso significa hacerse un hombre. Esos desgarramientos son espantosos, pero para un corazón orgulloso no hay término medio.
Y más en la misma página un poco más abajo: [...] Hay que vivir con el tiempo y morir con él o sustraerse a él para una vida más interesante. Sé que se puede conformar y que se puede vivir en el siglo y creer en lo eterno. Eso se llama aceptar. Pero me opongo a este término y quiero todo o nada. [...]

ξι.
(πόσο παλεύω γι' αυτού του είδους την παραίτηση και αποδοχή... πφφ)
(ay cuánto lucho por ese tipo de renuncia y aceptación... pff)

9 comments:

greekwitch said...

Χμμμ! Ενδιαφεροντα αποσπασματα και σχολιο. Εισαι καλα μικρη μου?

ξι said...

Γεια σου μαγισσούλα ;-)
Καλά είμαι, το προσπαθώ (όπως &πολύς κόσμος). Εσύ όλα καλά ε; Διαβάζω το μπλογκ σου. Να πάμε για καφεδάκι :-))

ξι.

roadartist said...

Να παραιτηθείς από τι;
Να αποδεκτείς το τι;
....Διχάστηκα περισσότερο... :)

ξι said...

Να παραιτηθώ απ' τον χρόνο, για να ζήσω λίγο την ζωή.....
(και ν'αποδεχτώ ...την παραίτηση)(δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή! :-p)
Αααχ σύντομα θ' αφήσω τα absurdos... πολύ τα μελέτησα και δεν είναι για καλό! χεχε

ξι.

υγ: αρτιστάκι μόλις έγραψα στο μπλογκ σου, btw ;-)

roadartist said...

Ναι τώρα κάπως κατάλαβα. Καλά κάνουν τα διαβάσματα, ειδικά τέτοια περίοδο, δεν μας έμεινε τίποτα καλύτερο!

roadartist said...

Πάω να δω :)

Άστρια said...

Πολύ μου άρεσε! Τόσο ωραία γραμμένα, ιδανικά.. Κάνεις μια κίνηση δυνατή, μπρος ή πίσω, όχι πάνω στην γραμμή...Όμως στη ζωή πόσο έχουν κάποιοι περιθώριο επιλογής όταν εξαρτάται από αυτή και η επιβίωσή τους; Ίσως τότε ακόμα και ο συμβιβασμός να είναι πολυτέλεια:)

Καλό βράδυ ξενιαδάκι
Α.

dodo said...

"... θέλω τα πάντα ή τίποτα.": η απόλυτη θέση τής νιότης...

ξι said...

@ αρτιστάκι:
:-)

@ αστριάκι:
Αυτό το βιβλίο έχει πραγματικά τέλεια κείμενα... :-)

@ ντοντάκι (για να κάνει ρίμα με τα παραπάνω :-p):
Σκέψου κι αυτούς που νιώθουν πάντα παιδιά, τι γίνεται τότε........... ;-)

Την καλησπέρα μου,
ξι.