Sunday, May 31, 2020

Λίγες ώρες πριν...

...πες μου τι σκεφτόσουν...
κοιμόσουν γιατί είχες κουραστεί
ή ήσουν ξύπνιος και περίμενες να ξημερώσει;
στριφογύριζες στο κρεβάτι
ή είχες ήδη παραδοθεί σ' έναν ύπνο γλυκό;
γλυκό για να γλυκάνει αυτό που θ' ακολουθούσε;

λίγες ώρες πριν...
μας σκέφτηκες καθόλου
ή μιλούσες μόνο με τ' αστέρια;
πόση απελπισία κουβαλούσες;
την ξάπλωσες στα σεντόνια σου;
της χάιδεψες την πλάτη;
της είπες λόγια τρυφερά;
την ξεγέλασες λιγάκι;

ή την άφησες να σε κατασπαράξει
για ακόμη μια φορά;

λίγες ώρες πριν...
πήγες την συνηθισμένη σου βόλτα;
βόλτα βιαστική αλλά πάντα καθάρια, λυτρωτική
ή έμεινες στο σπίτι;
πήρες βαθιές ανάσες οξυγόνου
ή μέτρησες τις μέρες σου σαν φυλακισμένος;

λίγες ώρες πριν...
είχες πάρει την απόφαση
ή θ' αφηνόσουν για μια ακόμη φορά στη ζαριά της στιγμής;

πόσες ώρες πριν...
πόσες μέρες πριν...
πόσες βδομάδες πριν...
πόσους μήνες πριν...
πόσα χρόνια πριν...
άρχισες να χάνεις το παιγχνίδι;
πόσα πολλά έκανες γι αυτό;
γιατί μας απέκλεισες από συμπαίκτες σου ισάξιους
κι άρχισες να τρέχεις μόνος;

κι όταν ήρθε εκείνο το πρωί...
γιατί άφησες τους άλλους ν' αποφασίσουνε για σένα;
γιατί δεν σκέφτηκες ξανά;
και ξανά;
και ξανά;
την χαρά που δίνει η ύπαρξή σου;
η πνοή σου
η ζωή σου

κι όταν ήρθε εκείνο το πρωί...
γιατί δεν χαμογέλασες;
γιατί δεν θέλησες να υπάρξει κι άλλο
πρωί την επόμενη μέρα;

εκείνο το πρωί...
πες μου τι σκεφτόσουν
ποιες σκέψεις σ' αιχμαλώτισαν
κι αποφάσισες να φύγεις...

...

αφιερωμένο σ' ένα παλικάρι που έφυγε νωρίς
πριν από καιρό που μόνο αυτός ήξερε πόσο...

1 comment:

Polina Gourdea said...

Ξένια από τα πιο ωραία ποιήματα που έχεις γράψει. Κοφτερό, συγκινητικό και αληθινό! Keep Going!