Κάποτε κάπου κάποιοι <σαν χαρτί>

Και κάποτε, κάπου μέσα σε κάποια ~ήντα, 

κάποιοι είδαν τσαλακωμένη τη ζωή τους σαν χαρτί

που τίποτα και κανείς πια δεν μπορούσε 

να ι|σ/ι\ώσει...

ξι.

οι γάτες οι σαύρες τα βατράχια τα μωρά

Στην αρχή ξεκίνησε γλυκά και η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, έπειτα η συμπάθεια έγινε έρωτας, ο έρωτας αγάπη, και μετά και μετά, η αγάπη μετά έγινε συνήθεια. Η αγάπη όμως φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο βαθιά και δεν είχε μέσα της την πίστη και την ειλικρίνεια όχι αυτή που της έπρεπε αλλά την ελάχιστη που θα την έκανε όμορφα κι εύκολα ν' αντέξει στον χρόνο, κι έτσι ενώ άλλες φορές αυτή η συνήθεια ποτέ δεν έβλαπτε κι ήταν αρκετή για να κάνει την αγάπη αιώνια, τώρα έγινε καταστροφική, καταστροφική και μοιραία.

Οι γάτες τα βατράχια και οι σαύρες περιστοίχιζαν το μωρό μου κι εγώ στην αρχή δεν μπορούσα να το σώσω. Το μωρό μου τρόμαζε κι εγώ δεν έβλεπα, είχε εξαφανιστεί η αγάπη κι εγώ δεν έβλεπα τίποτα για να το σώσω *μα αν το έσωνα θα έσωνα εμένα.

Το μωρό μου ξαφνικά πλησίασε τη γάτα "πίσω δεν θα γυρίσω για σένα να σου ζητήσω φιλιά" "τα φιλιά σου είναι δηλητήριο που σκότωσαν τη μαμά μου και μένα, ακούς;!" και της γράπωσε τα πόδια! Το μωρό μου τώρα ήταν και πάλι δυνατό κι εγώ ξύπνησα από τον λήθαργο που είχα πέσει!

Καλημέρα &καλό μήνα από Εύβοια και από τα γαλαζοπράσινα νερά της!

Τα λέμε σύντομα!

ξι.

Έκτωρ

Μόλις χθες πληροφορήθηκα τον χαμό ενός φίλου μπλογκερ από την Αργεντινή.
Με ενημέρωσαν οι δικοί του μέσω η-μεηλ.
Πρόσφατη γνωριμία (από τότε που άνοιξα αυτό το μπλογκ) αλλά βαθιά και πλούσια, έμαθα πολλά πράγματα, με διάβαζε τον διάβαζα και τις πιο πολλές φορές συνεχίζαμε τις συζητήσεις μας στο η-μεηλ.
Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, υπάρχουν κάποια άλλα που φαντάζουν μικρά και ασήμαντα.
Και μέσα στον όλο πανικό είναι πραγματικά εντυπωσιακό αν σκεφτείς ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ξέρεις ελάχιστα, αλλά μπορεί και να τους "ξέρεις" πραγματικά ή τουλάχιστον τους έχεις κάπου μέσα στην καρδιά σου, και άλλους που τους ζεις καθημερινά, να σε ζουν κι αυτοί για χρόνια προδίδοντάς σε τελικά (κάποια μέρα ναι, γιατί όχι;).
Καλό ταξίδι Φιλόσοφε...
Καλό ταξίδι φίλε μου Έκτορα...


Acabo de enterarme de la pérdida de un amigo blogger de Argentina.
Me informaron los suyos por e-mail.
Recién conocidos (desde cuando abrí este blog) pero nuestro conocimiento fue profundo y rico, aprendí muchas cosas, "le leía a él y me leía", y la mayoría de las veces continuábamos nuestras conversaciones por e-mail.
Cuando cosas tales como esta ocurren, entonces todo el resto parece ser pequeño e insignificante.
Y dentro de este pánico, es realmente impresionante pensar que hay personas las cuales conoces muy poco, pero quizá las "conozcas" realmente o por lo menos las tienes en algún sitio dentro de tu corazón, y hay otras con las que te codeas cada día, te "viven" por años pero te traicionan a ti finalmente (algún día sí, ¿por qué no?).
Buen viaje Filósofo...
Buen viaje mi amigo Hector... ξι.
http://zigurat-anquises.blogspot.com/
25/06/2010

1 που <χρ>ωστο<ύσα>...

Mi mente cansada

cómo me caí así26

y me deshice

ahora

con las muletas

triángulos y cuadros de oro

estoy colgando

ahora mi amiga blanca, un negro 05fantasma

ahora mi amiga negra, un blanco fantasma

y aquella que fue perdida con el clavo de plata

en el río20-

no sé qué; el sol o la nieve

no sé cuáles; las golondrinas o los gorriones

mido y mido

y mi madre llora y llora

mide mi madre y sigue07 llorando.

El Demonio, Miltos Sajturis.

μτφ: ξι.

http://en.wikipedia.org/wiki/Miltos_Sachtouris